Po babci przejęła polskie korzenie, po ojcu — jako najstarsza z trójki rodzeństwa — otrzymała imię. Po rozwodzie rodziców, Marii i Aleksandra Cvikevich, jej matka wyszła za mąż za nowego szwagra swojego byłego męża. Bliscy widzieli Aleksandrę w zawodzie dentystki, dlatego w wieku 16 lat została wysłana do Petersburga na nauki. W 1917 r. uciekła z krewnymi z rewolucyjnego zamętu do Warszawy, gdzie otworzyła gabinet dentystyczny. Wkrótce dostała propozycję zagrania głównej roli w jednym z polskich filmów. Po sukcesie przyszły kolejne oferty, tym razem z Niemiec i młoda aktorka przeprowadziła się do Monachium. Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej Maria Cvikevich wyjechała do Czech, a Aleksandra zamieszkała z rodziną ojca w Berlinie. W latach 20. Sorina uchodziła za jedną z najpiękniejszych Europejek. W tym czasie zagrała w szeregu filmów, partnerując takim gwiazdom jak Emil Jannings, Conrad Veidt, Lionel Barrymore czy Asta Nielsen. Jej najbardziej znany obraz to „Ręce Orlaka”, gdzie zagrała Yvonne Orlac, żonę głównego bohatera. W 1922 r. poznała Sergia Otzoupa, starszego o 13 lat producenta filmowego, z którym pobrała się w 1932 r. Po ślubie poświęciła się rodzinie – pasierbowi oraz córce Tatianie, porzucając rozwijającą się karierę filmową i rezygnując z propozycji wyjazdu do Hollywood. Wybuch II wojny światowej rozdzielił ją jednak z mężem, którego nigdy później już nie zobaczyła. Mając na utrzymaniu rodzinę i krewnych, znalazła pracę w branży filmowej w charakterze tłumaczki. Jej ostatnią rolą była postać angielskiej guwernantki ze sztuki Puszkina, odegrana z okazyjnie zorganizowaną grupą teatralną w obozie dla uchodźców w Kassel. W 1949 r. wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych, gdzie zmarła na nowotwór w 1973 r. i została pochowana na cmentarzu w San Rafael w Kalifornii.