Max Linder był pierwszą gwiazdą kina. Jego kariera filmowa rozpoczęła się od drobnych występów w jednym z paryskich teatrów dostarczającym statystów firmie Pathé Frères. W latach 1905-07 Linder pojawiał się jako statysta nawet w kilku filmach tygodniowo. Jego pierwsza samodzielna rola przypadła na film "Debiut łyżwiarza" z 1907 r. Film się jednak nie przyjął i wytwórnia postanowiła dać szansę komuś z większym przygotowaniem teatralnym. W 1909 r. dostał własny cykl filmów i wolną rękę w wyborze pomysłów, jednak nie mógł reżyserować swoich filmów. Stopniowo zaczęła się też zarysowywać jego filmowa postać dandysa - w żakiecie, cylindrze i rękawiczkach, z laseczką u boku. Przejął ją od René Gréhana, swojego poprzednika w Pathé, i pozostał przy niej w większości filmów. Od 1910 r. objął całkowitą kontrolę nad swoją karierą i rozpoczął wyjazdy zagraniczne, w których partnerowała mu m.in. Stasia Napierkowska, francuska aktorka polskiego pochodzenia. Przybył też do Polski - w 1914 r. był w Filharmonii Narodowej w Warszawie, gdzie oprócz występu na żywo zaprezentował film "Jak Max podróżuje dookoła świata". Następnie, po zakończonej pierwszym poważnym załamaniem nerwowym służbie wojskowej, wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracę zaoferowała mu wytwórnia Essenay. Linder już wcześniej zdobył poważanie w tym kraju, jednak jego amerykańskie filmy zostały przyjęte dosyć chłodno i aktor wrócił do Europy. Po zagraniu w 1919 r. w pierwszym pełnometrażowym filmie pt. "Kafejka" ponownie wyjechał do Stanów, gdzie podczas dwuletniego pobytu nakręcił trzy pełnometrażowe filmy, z których w całości zachowało się tylko "Trzech muszkieterów". W Paryżu w 1923 r., w wieku 40 lat, poślubił 18-letnią Marguerite Hélène Peters. Ponad pół roku później miała miejsce ich pierwsza próba samobójcza, w prasie wyjaśniana jako przypadkowe przedawkowanie barbituranów. W 1924 r. urodziła się Maud, która w późniejszych latach przyczyniła się do odświeżenia sławy Maksa Lindera. Ostatniego dnia października Linder był z żoną na przedstawieniu "Quo Vadis", w której bohaterowie wykrwawiają się na śmierć. Tej samej nocy w podobny sposób zakończył życie swojej żony oraz własne. Został pochowany na cmentarzu w swojej rodzinnej miejscowości Saint-Loubès. Do dziś w centrum Paryża działa założone przez niego kino Max Linder Panorama.