35mm

Sama historia – choć początkowo przypomina złożoną układankę – finalnie scala się w klarowny i dopracowany obraz psów i ludzi, którzy dyktaturze zagrali na nosie. przeczytaj recenzję

Ostatni pies przypadnie do gustu większości męskiej widowni. Nie spodziewajcie się jednak przaśności ostatnich filmów Vegi. przeczytaj recenzję

Trylogia „Greya” – podobnie jak ostatnie tytuły Patryka Vegi – unaoczniła smutną prawdę o współczesnym konsumencie przemysłu filmowego. Prawdopodobnie dlatego cykl znalazł sobie tak wielu wrogów. przeczytaj recenzję

„Winchester” obfituje w duchy, a każdy ze stu pokoi posiada odmienną udręczoną zjawę, cała produkcja nie posiada własnej duszy. przeczytaj recenzję

Morał jest prosty, jak bollywoodzkie tytuły: czasem słońce, czasem deszcz. Dobra pozycja na niewymagające wieczory. przeczytaj recenzję

„Trzy billboardy za Ebbing, Missouri” to inteligentne kino, sprytnie wytykające liczne wady i słabostki amerykańskiego społeczeństwa. przeczytaj recenzję

To stadium przejściowe między doskonałym „Naznaczonym” z 2010 roku, a schematycznymi i przewidywalnym ghost story a la „Baba Jaga” czy „Slumber”. przeczytaj recenzję

Szkoda, bowiem w całym tym rubasznym i obraźliwym festiwalu żenady trafiło się kilka zabawnych dowcipów, a i sam pomysł rekonstrukcji gry komputerowej wydawał się intrygującym chwytem. przeczytaj recenzję

Barokowa, poligamiczna konwencja wbiła nóż w plecy „Brighta” – twórcy zagubili się w natłoku zaprezentowanych estetyk, ostatecznie decydując się na brudne kino klubów ze strip-barem, narkotyków i pełnych magazynków. przeczytaj recenzję

„Dżungla” czerpie z wielu estetyk – niestety, w żadnej się nie realizuje. przeczytaj recenzję