Brzuch architekta

Pewien amerykański architekt przybywa do Rzymu wraz z małżonką, by organizować wystawę poświęconą jego idolowi XVIII-wiecznemu architektowi - wizjonerowi. Jego optymizm i radość życia zaczynają się nagle psuć. Niemoc artystyczna postępuje równolegle z dolegliwościami gastrycznymi i rozpadem więzi małżeńskich. Procesy te trwają 9 miesięcy - czas od poczęcia do narodzin człowieka i znajdują metaforyczne odpowiedzi w obrazach rzymskiej architektury. Rozpad osobowości i dezintegracja człowieka pokazana ironicznie i z sarkazmem. Anonimowy