Film o pewnym garnizonie armii jugosłowiańskiej, stacjonującym w jednej z macedońskich wiosek. Garnizon ten liczy 3 tys. żołnierzy, zaś w jego bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się fabryka, zatrudniająca około 3 tys. kobiet. Jednak małomiasteczkowe światopoglądy powodują, że robotnice i żołnierze nie mają ze sobą żadnego kontaktu. Film nakręcony statyczną kamerą, okraszony ironiczną muzyką („Tysiące żołnierzy, tysiące kobiet, a dzieci nie ma...”), uznany został przez ówczesne, komunistyczne władze Jugosławii za „zawierający wyjątkowo wywrotowe elementy”, a jego autor, Karpo Aćimović-Godina nieomal wylądował w więzieniu.