Pustka 1950

Humphrey Bogart w swojej szczytowej formie. Więcej romansu niż kryminału, co wyszło według niektórych na dobre – tym niemniej bardzo mi się podobało i uważam, że to film niesłusznie zapomniany. Czerń i biel doskonale się uzupełniają, są dla siebie stworzeni. To już mój piąty film z wyżej wymienionym aktorem, jaki oglądam. Stare filmy są jednak fajne, a te współczesne kompletnie do bani, nie lubię ich. 8/10

Przeplatanie się prawdziwego śledztwa i wymysłów Dixona jako głównego podejrzanego wyszło na dobre. Porzucenie kryminału na rzecz romansu, tak samo.

"Urodziłem się, gdy mnie pocałowała. Umarłem, kiedy odeszła. Żyłem kilka tygodni, gdy mnie kochała."