Do niedawna bycie złodziejem w Meksyku było zajęciem podlegającym ścisłemu kodeksowi honorowemu. Ranking w hierarchii złodziei zależał, podobnie jak w przypadku innych profesji, od talentu i ambicji. Film opowiada o pokoleniu złodziei, którzy największe „sukcesy” odnosili w latach 60. Przedstawia ich kodeksy postępowania, etyki, różne „kategorie” przestępstw, opowiada o współpracy z szefami policji, zdradach i cenie, jaką musieli za nie zapłacić. Montaż archiwalnych zdjęć, przeplatany opowieściami starzejących się już złodziei i ich przeciwników, przywołuje blask społecznego romantyzmu tamtych czasów, który bezpowrotnie zniknął. Reżyser podkreśla, że przyczyną rozwoju przestępczości nie była wyłącznie bieda czy brak perspektyw – „starzy złodzieje” wierzyli, że rabują tylko tych, którzy mają więcej niż potrzebują. To było pokolenie, które rzadko stosowało przemoc.