Chcąc zwalczyć nieustający problem z zakażeniami na sali operacyjnej, personel postanawia pozbyć się starej, drewnianej podłogi na rzecz nowej z betonu. Prace budowlane wykonują chirurdzy pod nadzorem Klingera, który twierdzi, iż zna się na rzeczy. Tymczasem pewien włoski żołnierz traci głowę dla Margaret.

Personel szpitala z chęcią odpowiada na listy od czwartoklasistów z Crabapple Cove w stanie Maine – rodzinnego miasteczka Sokolego Oka. Tymczasem on sam ma problem z odpisaniem pewnemu chłopcu, który uważa, że lekarze odpowiedzialni są za śmierć jego brata. Natomiast Klinger przekonuje Pottera, aby ten spróbował pobić rekord jednostki w rzucie wolnym do kosza.

W drodze na przepustkę w Seulu, Sokole Oko zostaje pojmany przez północnokoreańskiego żołnierza, który trzyma go na muszce, zmuszając do udzielenia pomocy swojemu rannemu towarzyszowi. Tymczasem w obozie, Potter, Charles, B.J. i Margaret biorą udział w turnieju brydżowym.

Zdenerwowana Margaret usiłuje doprowadzić obóz do porządku przed przyjazdem jej oschłego ojca, który trzyma się twardo armijnych przepisów. Tymczasem ekipa stara się ukryć przed żandarmerią kradziony udziec wołowy – podarunek od wdzięcznego pacjenta.

Podczas gdy miejscowe sieroty biorą udział w świątecznym przyjęciu w kantynie, Sokole Oko, B.J. i Margaret starają się uratować życie śmiertelnie rannemu żołnierzowi, by jego rodzina nie myślała o Bożym Narodzeniu jak o dniu, w którym zmarł ich ojciec.

W miarę jak 1950 zbliża się ku końcowi, personel szpitala i chirurdzy mają nadzieję, że następny rok będzie o niebo lepszy i pozwoli im powrócić do domu. Rok 1951 jest pełen zdarzeń – Klinger zakłada się, że wygra drużyna koszykówki, która według Charlesa skazana jest na przegraną, Sokole Oko i B.J. budują urządzenie do dializy nerek, Margaret robi na drutach szalik, który wkrótce staje się kapą na łóżko, a ojciec Mulcahy obsadza ogród. Gdy nadchodzi ostatni dzień roku, wszyscy mają nadzieję, że 1952 będzie o niebo lepszy i pozwoli im wrócić do domu.

Po tym, jak dowiaduje się, że jego była żona wychodzi za mąż za jego najbliższego przyjaciela, Klinger rozważa ponowne wstąpienie do armii. Pewien sanitariusz zostaje po raz kolejny pominięty przy awansie.

B.J. i Sokole Oko starają się zapewnić imigranckiemu żołnierzowi piechoty morskiej, którego mama ma zostać deportowana zanim ten zdąży wrócić do domu, zwolnienie z wojska z powodów rodzinnych. Przez parę dni Winchester pełni rolę oficera dowodzącego i wykorzystuje ten fakt do załatwienia sobie jedwabnej pościeli oraz innych rzeczy „niezbędnych do życia”.

Klinger znajduje butelkę starego, francuskiego wina, za pomocą którego Sokole Oko usiłuje poderwać pewną pielęgniarkę. Pułkownik Potter stara się załatwić od Kanadyjczyków specjalny lek usypiający, zakazany przez amerykańską armię.

Gdy na sali operacyjnej wybucha kocioł parowy, Klingerowi udaje się w ostatniej chwili zepchnąć Charlesa z linii ognia, ale B.J. zostaje ciężko ranny w ramię. Wdzięczny za uratowanie mu życia, Winchester ogłasza, że jest dłużnikiem Maxwella Klingera i zostaje jego osobistym asystentem. Jednak po kilku dniach spełniania zachcianek sierżanta, zaczyna żałować, że nie zginął. Tymczasem Sokolemu Oku nie podoba się lekarz, którego wezwano, by pomógł B.J.’owi, a ten z kolei nie chce się przyznać, że mu coś dolega.

Nadchodzi fala upałów, a każdy radzi sobie z nimi po swojemu. Klinger stara się naprawić system nagłaśniający, Charles musi poradzić sobie z kontrolą urzędu skarbowego, B.J. stresuje się z powodu listu od Peg, Margaret dostaje okropnej wysypki, a pułkownik Potter nie może spać.

Gdy do szpitala omyłkowo trafia ogromna ilość szpatułek lekarskich, Sokole Oko wykorzystuje ich nadmiar do wzniesienia pomnika ku czci rannych, którzy przewinęli się przez obóz. Klinger zakłada w jednostce własną gazetę.

Sokole Oko stara się sprostać wyzwaniu, polegającemu na nie opowiadaniu kawałów przez cały dzień. Wytrwanie w tym postanowieniu utrudniają jednak zabawnie desperackie zabiegi Winchestera, który chce się przypodobać znienawidzonemu pułkownikowi, odpowiedzialnemu za jego przydział do Korei.

Gdy Charles udaje się z inspekcją sanitarną do innego szpitala i wystawia mu niepochlebną opinię, tamtejszy dowódca ucieka się do przemocy fizycznej. Tymczasem ekipa planuje dla B.J.’a niespodziankę w związku z rocznicą jego ślubu

Dobra przyjaciółka Margaret, kapitan Helen Whitfield, odwiedza szpital i wydaje się jakby powróciły stare czasy. Pani major nie wie jednak, że jej znajoma to imprezująca alkoholiczka, ukrywająca swoją przypadłość. Tymczasem kolejny numer, który Sokole Oko wycina Charlesowi na sali operacyjnej, nie spotyka się z aprobatą otoczenia.

Ciśnienie pułkownika Pottera okazuje się zbyt wysokie i ma dwa tygodnie na to, żeby przywrócić je do normy, co sprawia, że, ku jego przerażeniu, wszyscy zaczynają go rozpieszczać. Tymczasem dostarczone lekarstwo na malarię powoduje u Klingera odwrotną reakcję.

Z nie dającego się wytłumaczyć powodu, Sokole Oko zaczyna bez przerwy psikać dopóki Potter nie nabiera podejrzeń, że cała sprawa ma podłoże psychologiczne i wzywa dr Freedmana.

Ojciec Mulcahy jest bardzo przejęty nadchodzącą wizytą swojego przełożonego, kardynała Reardona, przez co zachowuje się jak małostkowy bachor. Sokole Oko niepokoją wyniki badań krwi jednego z pacjentów.

Klinger przypadkiem rozbija okulary Pottera, przez co konieczna staje się wizyta objazdowego optyka, dr Buda Herzoga. Szpital otrzymuje świeże warzywa od wdzięcznego Koreańczyka. Potter kwestionuje autentyczność optymistycznego listu od Radara.

Charlesa ogarnia obsesja śmierci po tym, jak uchodzi z życiem z ataku snajpera. Pełniący obowiązki oficera odpowiedzialnego za kantynę, Sokole Oko napotyka na problemy wynikające z nowych rozkazów Pottera.