Dajcie mi głowę Alfredo Garcii

7,0

Ojciec nieletniej meksykanki dowiaduje się, że ta zaszła w ciąże i wysyła za ojcem dziecka płatnych morderców aby go zabili.

Aktor Warren Oates grając w tym filmie wzorował się na postaci samego reżysera Peckinpaha. Doszło nawet do tego, że w pewnym momencie pożyczył od reżysera okulary przeciwsłoneczne.
Harry Dean Stanton prawie zastąpił Krisa Kristoffersona w roli motocyklisty.
Mort Sahl został obsadzony w roli Quilla, ale opuścił produkcję, gdyż opóźnienia filmu kolidowały z jego harmonogramem zajęć.
Peter Falk był kandydatem do roli Benniego i pomimo że był zainteresowany, to nie mógł zagrać z powodu pracy nad serialem Columbo.

Zdjęcia do filmu trwały od 1 października do grudnia 1973 roku.
Taśma filmowa mierzyła 3 066 metrów.
Film został zakazany w Szwecji, Niemczech i Argentynie.
Był to jedyny film Sama Peckinpaha, którego ostateczna wersja pozostała zgodna z wolą reżysera. Zarówno wcześniej, jak i później wytwórnie odpowiedzialne za produkcję jego filmów dokonywały własnych zmian.
Gig Young gra mężczyznę w barze, w którym Warren Oates gra na pianinie. Wychodząc Oates pyta Younga, jak się nazywa. Young odpowiada, że „Fred C. Dobbs”, nawiązując tym samym do postaci granej przez Humphreya Bogarta w filmie Skarb Sierra Madre (1948).
Film był w całości kręcony w Dystrykcie Federalnym Meksyku.
W scenie chrztu syna Alfreda słyszymy, jak ksiądz wypowiada po łacinie imiona dziecka: „David Samuel”. Reżyser tego filmu naprawdę nazywa się David Samuel Peckinpah.
Jednym z niewielu krytyków filmowych, którym ten film się spodobał, był Roger Ebert. Rok po premierze otrzymał on Nagrodę Pulitzera (tzw. Pulitzer Prize for Criticism), czego nigdy wcześniej nie dokonał żaden krytyk filmowy.

Ogólne

Czy wiesz, że?

Fabuła

Multimedia

Pozostałe

Zarządzanie