Dzięki temu filmowi Frank Lloyd stał się jednym z zaledwie dwóch reżyserów, którzy zdobyli Oscara dla najlepszego reżysera, choć ich film nie był jednocześnie nominowany do nagrody za najlepszy film.
Etap pre i post produkcji
Film nakręcono w wersji niemej, ale wszystkie dźwięki zostały nagrane osobno i dodane w postprodukcji – muzyka, śpiew i efekty dźwiękowe, ale bez mówionych dialogów. Film nakręcony był w 1928 roku, kiedy większość studiów i kin dopiero przechodziła na nową technologię dźwięku w filmie.
Pozostałe
Taśma filmowa umieszczona była na 12 rokach filmowych.
Taśma filmowa mierzyła 3 022 metry.
Fabuła oparta jest na życiu Lorda Horatio Nelsona (1758-1805) i Lady Emmy Hamilton (1765-1815). Ich romans, choć oboje byli żonaci, zszokował ówczesne społeczeństwo angielskie. Po śmierci Nelsona w bitwie pod Trafalgarem Lady Hamilton odeszła w zapomnienie i zmarła w biedzie. W filmie nie wspomniano o tym, że para miała córkę o imieniu Horatia.
We wrześniu 1928 roku wytwórnia Warner Bros. Pictures zakupiło większościowe udziały w First National Pictures i od tego momentu wszystkie produkcje First National faktycznie powstawały pod kontrolą Warner Bros., mimo że obie firmy zachowały odrębną tożsamość aż do połowy - lata 30. XX w., po czym często używano określenia - A Warner Bros.-First National Picture.
Był to pierwszy film dźwiękowy, jaki kiedykolwiek pokazano w Argentynie. Max Glücksmann zaprezentował ten dystrybuowany przez Warner Bros. film z oryginalną ścieżką dźwiękową Vitaphone w kinie Grand Splendid, w którym znajduje się również sprzęt Movietone.
Niektóre nagrania bitwy między statkami zostały wykorzystane w filmie Kapitan Blood (1935).
Film odrestaurowano w ramach wspólnego projektu konserwatorskiego Archiwum Filmowego i Telewizyjnego UCLA oraz Działu Filmowego Muzeum Sztuki Nowoczesnej we współpracy z Czechosłowackim Archiwum Filmowym. Został odrestaurowany w związku z projektem American Moviemakers: The Dawn of Sound.