Michał (Bogusław Linda) jest wziętym operatorem filmowym. Charakter pracy sprawia, że w domu bywa raczej gościem. Wychowaniem jego kilkuletniej córki (Aleksandra Maliszewska) zajmuje się, zaniedbywana i skazana na domową samotność, żona (Dorota Segda). Pewnego wieczora zastaje ją w stanie nerwowego załamania. Ewa na jego widok samookalecza się, po czym wybiega na klatkę schodową, oskarżając męża o pobicie. Nikt nie daje wiary wyjaśnieniom Michała. Wezwani przez sąsiadów policjanci radzą mu, aby swoje rodzinne sprawy załatwiał po cichu i bez świadków. Następnego dnia życie rodzinne zdaje się wracać do normy, wszystko jednak wskazuje na nieprzypadkowość wieczornego incydentu. Żona jest poważnie chora. Na dodatek wyprowadza się do matki (Teresa Lipowska), szalenie zaborczej i nie dostrzegającej jej psychicznej choroby. Zabiera ze sobą siedmioletnią Kasię... Anonimowy
+ + + + + + + + + – Świetne polskie kino. Dramat pierwszej klasy. Za każdym razem kiedy do niego wracam jestem zachwycony. Do tego wszystkiego rewelacyjna muzyka. Niewiele polskich filmów mnie tak ujmuje. Niby prosta historia a zarazem piękna.
Pozostałe
Dobry, na prawdę dobry film, Linda pokazał dobrą grę, Segda znakomitą, a i Pazura nieźle. Jednakże jak tylko widzę, że ten film leci w telewizorni od razu przełączam. Dlaczego? Cała historia mnie strasznie denerwuje.