Na własne ryzyko 2012

naiwny, mało ambitny, ale pozytywny. Na plus spokojny klimat, Aubrey Plaza i większe skupienie na bohaterach, niż samemu przygotowaniu podróży.

Jest dobrze – Pozytywny jest pierwszą myślą jaką ma po obejrzeniu tego filmu. Można powiedzieć, że w tym szaleństwie jest metoda, gdy pomyśli się o głównych bohaterach. Nieprzystosowani, alienujący się, dziwni, a mimo to wiarygodni, na swój sposób prawdziwi. Zagubieni w społeczeństwie, we dwoje znajdują cel i spokój w wzajemnym zaufaniu.
Jest też wątek przemijającej młodości, sentymentu za odchodzącą młodością. Tu najlepszy jest tekst: jak ona wygląda?! No, przecież jest w Twoim wieku;) Facet dobiega czterdziestki, a na pytanie o swoje życie odpowiada jakie ma mieszkanie, auto, pracę… Inne rzeczy w życiu zaginęły, ale coś się tli w środku. Pustka wielkomiejskiego życia doskwiera.
Polecam jako miłą komedię, lekko obyczajową, romantyczno, dziwno-fantastyczną historię o ludziach innych niż większość z nas

Niby tylko kolejna komedyjka, ale zrobiona z taką werwą, że nie można oderwać oczu. Świetne, absurdalne zakończenie. Co najważniejsze: bardzo, bardzo zabawna.

Dostateczny – Film wpadl mi w rece przez przypadek wiec obejrzalem i swierdzam ze szalu nie robi na zabicie nudy moze byc

kiepski – obejrzalem pod wplywem pozytywnych recenzji. 4/10