Koszula Kargula, odwiedzającego Pawlaka na łożu śmierci, zmienia się w trakcie ujęć. Raz jest niebieska, raz kwiecista.
Kiedy do umierającego Pawlaka przyjeżdża pani Pawełkowa z mężem, kobieta najpierw ma na szyi łańcuszek, który po zmianie ujęcia znika.
Kiedy Pawlak leży chory w swoim łóżku, wokół niego gromadzą członkowie rodziny i znajomi, drzwi do pokoju są otwarte na oścież. Kiedydy jednak chwilę później chce tam wejść Ania z księdzem, drzwi są zamknięte.
Stuła księdza proboszcza zmienia kolor pomiędzy poszczególnymi ujęciami. Kiedy kapłan przychodzi udzielić ostatniego namaszczenia Pawlakowi, jest różowa, a kiedy wychodzi – biała.
Marka oraz model kombajnu koszącego zboże zmienia się pomiędzy poszczególnymi ujęciami.
W scenie, kiedy Ania przymierza kusą sukienkę ślubną, możemy na pierwszym planie zobaczyć bukiet kwiatów w wazonie, który zmienia swoją zawartość pomiędzy poszczególnymi ujęciami.
Kargul i Pawlak przed wybraniem się na polowanie postanowili przemalować nieco świnię, aby było do czego strzelać w lesie. Po dotarciu na miejsce Władek zaczyna przywiązywać do tylnej lewej nogi „podrobionego dzika” sznurek. Gdy po chwili „dzik” ucieka z drewnianej klatki i dwie minutki później, gdy Pawlak prowadzi go przez las, sznurek przywiązany jest nadal, jednak już do prawej nogi.
W kultowej scenie Kaźmierz woła Władka do płota (którego tam, nawiasem mówiąc, nie ma, co też zauważa Kargul, ratując film przed kolejną wpadką), w tle widzimy zielone okiennice, które raz są otwarte, a raz zamknięte.
Dekoracje weselne umieszczone nad drzwiami domu Pawlaków zmieniają się pomiędzy poszczególnymi ujęciami.
Ania i oczyszczony z zarzutów Zenek uciekają do domu przez otwarte drzwi koloru brązowego. Jednak tuż przed ich zamknięciem widzimy, że są one prawie białego koloru.