Mordercze lato 1999

Wydaje się, że nasz zabójca jest w tle tych wszystkich wydarzeń, tłoku, muzyki, przygodnego seksu, fuzji kultur. Jest wyrazisty i oryginalny. Nieco smętny.

Piękna, bezkompromisowa historia na faktach. Znakomite ukazanie zderzenia kultur w latach 70. Ładnie, artystycznie nakręcony. Mocne 8.

Najlepszy film Spike’a – Wątpiłem, czy Spike nakręcił coś lepszego, poza "25 godziną", a tu proszę!

Genialnie oddany klimat lat 70. Wspaniale przedstawione wydarzenia podczas awarii prądu. Świetnie oddany wszechobecy strach przed Synem Sama, seryjnym mordercą. Ale ten film to przede wsztkim historia kilkorga przyjaciół, którzy w upalne lato 77’ roku staczają się z piedestału przyjemnego życia, na dno egzystencji. Przemiana Ritchiego w punka, odrzucenie jego nowej powierzchowności przez grupę kolegów, którzy z dobrych znajomych przeradzają się w najgorszych wrogów. Nie zadowolony ze swojego intymnego pożycia z żoną Vinny, który szuka pocieszenia w innych kobietach i w narkotykach. W końcu, chcąc przełamać nieporozumienie seksualne w małżeństwie, zabiera żonę na seks grupowy. Nie wie, że właśnie podjąl najbłędniejszą decyzję w swoim życiu. Reżyser genialnie poprowadził aktorów, Brody’ego i Leguizamo w pierwszej kolejności. Brody zagrał tu chyba najlepiej, nie licząc "Pianisty". Leguizamo, który wielkim odtwórcą nie jest, tu pokazuje naprawdę, na co go stać. Zresztą, pozostali aktorzy (Mira Sorvino, Jennifer Esposito) też trzymają odpowiedni poziom. Pole do popisu dał im wspaniale napisany scenariusz, z fantastycznimy dialogami (nie mówie tutaj o wszędobylskich wulgaryzmach). Kolejny, świetny film Spike’a.

Polecam.