W mieszkaniu Andrzeja pojawia się Natalia, by przeprosić za swój wybuch w biurze. Wypytuje o współpracę z Kubą, ale Andrzej zasłania się prywatnością. Od opisu pustki swojego mieszkania, Natalia przechodzi do wyników badań hormonalnych: wszystko wskazuje na to, że może mieć trudności z zajściem w ciążę ze względu na wiek. Wzburzona, zaczyna wyrzucać Andrzejowi, że przed laty przekonał ją do aborcji, co - patrząc z perspektywy czasu - było błędną decyzją. Prawniczka przytacza ich dawne rozmowy i zwątpienie Andrzeja w to, że może być dobrą matką. Andrzej zaprzecza - nie czuje się współodpowiedzialny. Uświadamia Natalii, że decyzję podjęła samodzielnie, a wpłynęły na nią ówczesne możliwości rozwoju jej kariery. Natalia wyznaje, że nie powiedziała o ciąży ani ojcu dziecka, ani własnej matce. Wiedzieli o niej tylko Andrzej i jej ojciec, który pomógł jej zrobić listę "za" i "przeciw", a następnie załatwił nielegalny zabieg. Andrzej zauważa, że przyszła pani mecenas złamała prawo i została zmanipulowana przez ojca. Natalia opowiada historię z dzieciństwa, którą Andrzej odczytuje to jako metaforę sytuacji, w której ojciec daje córce poczucie bezpieczeństwa, a następnie staje się dla niej ciężarem. Proponuje Natalii rozpoczęcie terapii. Ta odmawia i wyrzuca z siebie, że terapeuta jest jej winien dziecko. Rozstają się w gniewie.