Absurdalny, duszny film - sen, którego nie chciałbyś przyśnić. Tytułowy Fat Shaker poddaje swoją imponującą tuszę rozmaitym zabiegom: wytrząsaniu, masażom, ma stawiane bańki wielkości szklanek i pijawki grubości palca. Te opresyjne czynności wykonuje jego głuchoniemy, aczkolwiek zabójczo przystojny syn. Grubas i syn tworzą coś na kształt duetu drobnych naciągaczy. Podróżują po Teheranie od imprezy do imprezy i sprytnie podając się za policję obyczajową, wyłudzają łapówki. Aż w pewnym momencie role odwracają się i do ich domu, gdzie na nieszczęście nocuje przygodnie spotkana fotografka, a w lodówce chłodzi się bimber - wkracza obyczajówka. W Iranie Fat Shaker uznany został przez fundamentalistów za film zgniły, dekadencki i antyirański w wymowie. W międzynarodowym środowisku filmowym również mówi się, że jest "nieirański" - ze względu na radykalne zerwanie Mohammada Shirvaniego z typowym dla kinematografii tego rejonu neorealizmem. Klaustrofobiczny, przesycony intensywnymi kolorami i dźwiękami zza światów Fat Shaker to oniryczny trip, ale też groteska wymierzona w system patriarchalny, który ściska obyczajowym gorsetem społeczeństwo Iranu.