Czy 4. sezon The Crown może zaoferować coś więcej poza chwytliwym tematem? 8

Najnowszy sezon serialu The Crown wzbudził wiele kontrowersji, zanim jeszcze trafił na platformę streamingową. Cały szum związany jest głównie z pojawieniem się w produkcji jednej z nowych postaci ‒ królowej ludzkich serc ‒ księżnej Diany. Nie można zapominać również o słynnej brytyjskiej premier Margaret Thatcher. Warto przekonać się, jakie światło na relacje nowych bohaterek z dworem królewskim rzuca serial oraz czy może zaoferować coś więcej poza chwytliwym tematem.

4. sezon przenosi nas w lata 80. Imperium brytyjskie zmaga się z pogarszającą się sytuacją gospodarczą, zagrożeniami terrorystycznymi oraz słabnącą pozycją na arenie międzynarodowej. Na czele kraju staje pierwsza kobieta w historii, co budzi wiele wątpliwości, w jakim kierunku pójdzie kraj. Do tego 30-letni następca tronu wciąż jest samotny i nadszedł najwyższy czas, aby założył własną rodzinę.

Zgodnie z założeniami twórców cała akcja serialu skupiać ma się wokół korony, czyli królowej Elżbiety II. Czwarty sezon jednak równie mocno koncentruje się na rewelacyjnie zagranych postaciach pierwszej brytyjskiej kobiety premier oraz księżnej Walii. Wydawałoby się, że jeśli chodzi o sportretowanie Żelaznej Damy, to nie da się tego zrobić lepiej niż Meryl Streep. Gillian Anderson dowiodła jednak, że można. Margaret Thatcher w jej wykonaniu jest postacią pełną niuansów, upartą, skupioną wiecznie na swojej pracy, odważną i jednocześnie kochającą żoną, matką oraz dobrą panią domu. Anderson bawi się swoją postacią, wplatając gdzieniegdzie swoje komediowe umiejętności. Sceny z jej udziałem ogląda się z czystą przyjemnością i aż szkoda, że nie ma ich jeszcze więcej.

Debiutująca w tak dużej roli Emma Corrin również zasługuje na docenienie. Aktora miała trudne zadanie ‒ zmierzyć się z wyidealizowanym obrazem Diany. Wiele osób pamięta ją jako dobrą, ciepłą osobę, a problemy w małżeństwie, romanse, skandale i tragiczny koniec jej historii tylko wzmacniają pozytywne odczucia. Emma zaprezentowała jednak księżną trochę w innym świetle. Lady Di w jej wykonaniu nie jest tak krystalicznie czystą postacią i ma swoje za uszami. Corrin stara się pokazać wszystkie oblicza księżnej Walii od nastolatki zakochanej w swoim wyobrażeniu księcia, przez początki związku z Karolem, wszystkie reguły i zasady dworu, do których musiała się dostosować, aż po kłopoty w małżeństwie i „dorobienie się” statusu królowej ludzkich serc. Diana nie zawsze jest idealna, czasami posuwa się do czynów, które nie spotykają się z ogólnym przyzwoleniem, dlatego ta postać jest bardzo interesująca.

The Crown słynie z dobrego castingu, dlatego przyjemnie patrzy się na poczynania całej obsady. Helena Bonham Carter w roli księżniczki Małgorzaty idealnie ukazuje, jak bardzo zepsuta bywa rodzina królewska i jak ciężko czasami jest to zaakceptować. Josh O'Connor, odtwórca roli księcia Karola mierzy się z obrazem księcia Karola. Stara się go przedstawić jako człowieka zagubionego, niepewnego swoich uczuć, i jednocześnie stanowczego, oddanego koronie. Dzięki temu możemy zrozumieć motywację jego niektórych działań czy zrozumieć, że nie jest on wszystkiemu winien. Olivia Colman prezentuje nam natomiast Elżbietę w zupełnie nowej odsłonie. Władczyni, która sprawnie radzi sobie nie tylko z politycznymi oponentami, ale też z sytuacją na dworze królewskim.

Czwarty sezon skupia się głównie na Elżbiecie, jednak całkiem sporo miejsca poświęcono tutaj relacji Diany z Karolem oraz postaci Margaret Thatcher. Wydarzenia historyczne takie jak wojna o Falklandy, operacja Pustynna Burza, wojna w Irlandii Północnej czy strajki, które były skutkiem polityki Żelaznej Damy, zajmują mało czasu w serialu. Taki kształt scenariusza sprawia, że odbiór czwartej odsłony The Crown może spotkać się z różnym odbiorem. Dla miłośników dworskich intryg to kompozycja idealna. Fani Diany narzekać będą, że za mało tej postaci, a ślub z Karolem został potraktowany marginalnie. Tym, którym najbardziej zależało na kontekście historycznym, również taki kształt fabuły raczej nie przypadnie do gustu. Twórcy bronią się, że oś główną The Crown zawsze stanowiła królowa, jednak ciężko nie odnieść wrażenia, że konstrukcja została trochę zaburzona.

Tym, z czego słynie The Crown, jest niezwykła dbałość o szczegóły. Wszystkie kostiumy, scenografia, gra aktorów czy cała charakteryzacja robią ogromne wrażenie na widzu w trakcie seansu. Zestawiając odtwarzane postacie z pierwowzorem trudno znaleźć zbyt wiele różnic. Cała realizacja serialu również jest na bardzo wysokim poziomie, co nie powinno już nikogo dziwić, jeśli chodzi o produkcje Netflixa. Szczególnie przyjemnie ogląda się kadry ukazujące piękno przyrody Wielkiej Brytanii. Idealne dopełnienie całości stanowi ścieżka dźwiękowa, na której możemy znaleźć przeróżne gatunki muzyczne, nawet nieco punk rocka.

Odpowiadając na pytanie postawione we wstępie – The Crown to zdecydowanie więcej niż opowieść na chwytliwy temat. Wiele zdarzeń i zachowań leży po stronie twórców, dlatego nie można traktować jako biografię rodziny królewskiej. Peter Morgan obrazuje Windsorów jako ludzi z problemami, pewnymi zobowiązaniami, różnymi zaburzeniami i z całą ciążącą na nich odpowiedzialnością. Cała opowieść jest utrzymana raczej w smutnym tonie, pozwala lepiej zrozumieć funkcjonowanie całej monarchii, przywiązanie do tradycji i jednocześnie przyciąga nas interesującymi skandalami i romansami. Zdecydowanie warto obejrzeć.