Pressboki

Biogramy twórców

Rupert Everett

Aktor, producent, muzyk, pisarz, ukończył Ampleforth College oraz Central School of Speech and Drama. Stał się rozpoznawalny dzięki roli ucznia w przedstawieniu Juliana Mitchellsa Another Country, następnie powtórzył swój sukces w filmowej adaptacji sztuki w reżyserii Marka Kanievski. Do jego filmowych kreacji należą między innymi role w Taniec z nieznajomym (Dance with a Stranger) Mike’a Newella , Wszystko dla gości (The Comfort of Strangers) Paula Schradera, Pret-a-Porter Roberta Altmana, Szaleństwa króla Jerzego (The Madness of George) Nicholasa Hytnera; Mój chłopak się żeni (My Best Friend's Wedding) P.J. Hogana (za co otrzymał nominacje do Złotych Globów i nagrody BAFTA oraz nagrody American Comedy, Blockbuster Entertainment oraz London Film Critics Award) Mąż idealny Olivera Parkera (kolejna nominacja do Złotego Globa), To Kill and King Mike’a Barkera, Bądźmy poważnie na serio (The Importance of Being Earnest) Olivera Parkera, Królowa sceny (Stage Beauty) Richarda Eyre’a. Jego głos znany jest z przede wszystkim z filmu Shrek 2 i Shrek Trzeci, gdzie wystąpił jako Książę z Bajki. Ostatnio zagrał u boku Roberta De Niro, Claire Danes, Michelle Pfeiffer w filmie Gwiezdny pył (Stardust). Jego uznana autobiografia Red Carpets oraz Other Banana Skins została opublikowana w ubiegłym roku.

Colin Firth

Studiował w Drama Centre w London Chalk Farm, gdzie został odkryty jako Hamlet. Swoją pierwszą rolę zagrał w produkcji West End, Another Country, gdzie pojawił się u boku Ruperta Everetta. Na początku zaistniał na małym ekranie w dramacie telewizyjnym Tumbledown, za co dostał nagrodę RTS oraz nominację do nagrody BAFTA (Najlepszy Aktor). W roku 1995 otrzymał kolejną nominację do nagrody BAFTA za swoją słynną rolę Pana Darcy w telewizyjnej adaptacji powieści Duma i uprzedzenie, a w kolejnym roku zagrał w oscarowym Angielskim pacjencie. Kolejne role Firtha to między innymi tytułowa rola w filmie Milosa Formana Valmont, Zakochany Szekspir, Pamiętnik Bridget Jones, Dziewczyna z perłą Petera Webera, To właśnie miłość Richarda Curtisa. Jego najnowszy film to adaptacja musicalu Mamma Mia (2008) Phyllida Lloyda.

RUSSEL BRAND

Studiował w Italia Conti Stage School. Debiutował w przedstawieniu Bugsy Malone, w wolnym czasie występował jako komik w londyńskich pubach. Jego kariera telewizyjna zaczęła się od występów w MTV, ale to jako gospodarz programu Big Brothers, Big Mouth zyskał prawdziwe uznanie publiczności. Jego występy radiowe i telewizyjne przyniosły mu nagrodę Time Out „Komik Roku” oraz British Comedy Awards, „Najlepszy Debiut”. W filmie zadebiutował w produkcji Penelopa (2006), gdzie wystąpił obok Christiny Ricci i Rose Witherspoon. Po roli w Dziewczynach z St Trinian, zagrał w romantycznej komedii Chłopaki też płaczą.

Talulah Riley

Debiutowała w produkcjach telewizyjnych, prawdziwy przełom nastąpił w 2005, kiedy pojawiła się jako Mary Bennet w filmowej adaptacji Duma i uprzedzenie. W tym samym roku zagrała w The Phinadelphia Story w Old Vic, a w 2006 roku w Summer and Smoke w Apollo Theatre.

Gemma Arterton

Ukończyła szkołę RADA, debiutowała u boku Dame Maggie Smith i Davida Williamsa Opowieść Mary. Po roli w filmie Dziewczyny z St. Trinian, zadebiutowała w teatrze jako Rosalind w Lost Labours Lost w Shakespeares Globe Theatre.

Ciekawostki

Temat muzyczny filmu wykonał zespół Girls Aloud – brytyjski girlsband stworzony w programie Popstars (angielski Idol) na kanale ITV1 w edycji The Rivals z 2002 roku. Dziewczyny zwyciężyły w imprezie Smash Hits oraz zdobyły nagrodę TMF. Były także nominowane do BRIT Award. Grupa, składająca się z Cheryl (z.d. Tweedy), Nadine Coyle, Sarah Harding, Nicola Roberts i Kimberley Walsh, ustanowiła rekord 17 (wszystkich) singli w pierwszej dziesiątce (włączając 3 na pierwszej pozycji). Zespół Girls Aloud wykonuje także pojawiający się w filmie utwór On my Way to Satisfaction.

W ścieżce dźwiękowej Dziewczyn z St Trinian pojawiają się również utwory tak znanych wykonawców jak Sophie Ellis-Bextor czy Sugababes, a także znane piosenki wykonywane przez filmową obsadę jak Trouble czy Love is in The Air w duecie Colina Firtha oraz Ruperta Everestta.

Fikcyjna szkoła St Trinian’s wzięła swoją nazwę od słynnej edynburskiej szkoły St Trinnean's utworzonej w 1922 roku przez pannę C. Fraser Lee. W szkole tej przyjęto rewolucyjny system edukacji „Dalton”, który zakładał raczej własną, a nie narzuconą przez szkołę dyscyplinę uczennic. System spowodował jednak szereg pogłosek, które sugerowały, że w szkole St Trinnean's „można robić, co się chce”.

Tak też powstała fikcyjna szkoła z internatem, stworzona przez rysownika Ronalda Seatle o wiele mówiącej nazwie St Trinian’s. Uczennice Ronalda Searle'a w niczym nie przypominały typowych wychowanek angielskich szkół z internatem. Piły, paliły, uprawiały hazard. Były złe i często dobrze uzbrojone. Na jego rysunkach pojawiały się martwe ciała dziewcząt zadźganych widłami albo wykończonych brutalnymi „zasadami” gier sportowych. Sukces makabrycznej wizji Searle’a zaowocował serią filmów komediowych, w których występowali czołowi brytyjscy aktorzy, tacy jak Alastair Sim, George Cole czy Joyce Grenfell.

Dziewczyny z St Trinian to wielki powrót uwielbianych bohaterek brytyjskiej popkultury. Długo oczekiwany, szósty z serii popularnych filmów o anarchicznej szkole dla niegrzecznych dziewczynek został pokazany premierowo w Wielkiej Brytanii w grudniu 2007 roku, europejskie premiery zaplanowano na lato 2008. Na tegorocznym Festiwalu Filmowym w Cannes ogłoszono już zapowiedź sequela, również w reżyserii Olivera Parkera i Barnaby’ego Thompsona pt. St Trinian's: The Legend of Fritton's Gold, którego premiera planowana jest na rok 2009.

O produkcji

W rolę Kelly wcieliła się Gemma Arterton. Powierzenie jednej z głównych ról świeżo upieczonej absolwentce szkoły RADA mogło wydawać się ryzykowne. Nie do końca, według reżysera Barnaby’ego Thompsona. Kiedy tylko zobaczyliśmy Gemmę, po prostu wiedzieliśmy, że ona ma to coś, co powinna mieć Kelly. Miała tę niezwykłą pewność siebie, która jest kluczową cechą Kelly.

O roli Talulah Rile, która wcieliła się w postać nowej uczennicy, przeciwniczki Kelly, Oliver Parker mówi: Najważniejszą rzeczą w postaci Annabelle Fritton jest to, że choć na początku robi wrażenie naiwnej, aktorka grająca ją musiała pokazać, że jej postać nie jest słaba, aby późniejsza przemiana była wiarygodna. Musiała pokazać tę silną stronę Fritton. Mamy wrażenie, że Talulah oddała w pełni to, o co chodzi w „Dziewczynach z St Trinian”.

Synopsis

St Trinian, legendarna szkoła dla „młodych dam” znów jest w poważnym kryzysie finansowym. Bank grozi pani dyrektor Camilli Fritton (Rupert Everest) zamknięciem szkoły. Jej liberalne podejście wychowawcze również jest zagrożone ze względu na pojawienie się nowego ministra edukacji – Geoffreya Thwaitesa (Colin Firth). Choć minister był kiedyś sympatią dyrektorki, teraz zamierza wprowadzić dyscyplinę i porządek w anarchicznej szkole. Ale dziewczyny z St Trinian stanowią silną ligę – są bystre, odważne i zdeterminowane, by bronić szkoły, którą kochają. Muszą tylko zjednoczyć siły szkolnych gangów i jak najszybciej zdobyć pieniądze. Przebiegła i władcza Kelly (Gemma Arterton) oraz nowa w szkole Annabelle gromadzą niezawodną drużynę, która ma ukraść obraz „Dziewczyna z perłą” z Narodowej Galerii pod samym nosem czujnego ministra. Ale czy ich przebiegłe dziewczęce sztuczki i totalny brak skrupułów mogą pokonać władze i uchronić szkołę przed zamknięciem?

Wywiad

Rozmowa z Rupertem Everestem, producentem i odtwórcą ról Miss Fritton oraz Cornaby Fritton.

Czy czułeś się nieswojo, grając tak kultowe postacie jak Camilla i Cornaby Fritton i jak chciałeś odróżnić swoją rolę od postaci stworzonych przez Alistar Sim?

Rupert Everest: Nie myślałem o tym w ten sposób. To był po prostu fajny pomysł i fajny materiał na remake. Wiedziałem, że nie uda mi się powtórzyć kreacji Alistara Sima, starałem się więc, zaproponować coś innego. Miałem pewne pojęcie o tamtych imperiach dla wyższych sfer, wychowujących panienki z pokolenia moich rodziców, które zawsze uważałem za bardzo zabawne.

Czy kiedykolwiek grałeś już przebierane role i jak zmierzyłeś się z tym wyzwaniem?

R. E.: Grałem już kiedyś taką rolę w teatrze. Nie mam na to jakiejś specjalnej metody, po prostu wychodzę i gram.

Czy stworzyłeś swoją postać na bazie jakichś szczególnych elementów?

R. E.: Tak, było ich kilka. Olivier miał pomysł na Camillę Parker-Bowles, ja pomyślałem o mojej matce i kilku innych podobnych postaciach i jakoś tak wyszło.

Ten remake był twoim pomysłem. Co skłoniło cię do zrobienia „Dziewczyn z St. Trinian” i jaki potencjał widziałeś w remake’u?

R. E.: Sam pomysł zagrania takiej postaci wydawał mi się zabawny, poza tym uwielbiam ten film, więc pomyślałem, że może to być fajnie.

Czy dobrze bawiłeś się przy pracy nad filmem?

R. E.: O tak, to była świetna zabawa. Niekoniecznie sama praca, ale ogólnie było zabawnie. Praca to praca, zawsze jest strach przed porażką, dlatego nie używałbym słowa zabawa. Tak naprawdę każdego dnia możesz wszystko zawalić, dlatego jest w tym zawsze jakaś nerwica. Mówiąc to, myślę przede wszystkim o pracy przy angielskim tytule. Zawsze jest tu niezwykła, ekscentryczna atmosfera. Ludzie są tu w każdej chwili przygotowani do nagłego śmiechu.