Rok 1921. Pielęgniarki z madryckich wyższych sfer otwierają w Melilli szpital dla żołnierzy walczących w wojnie o Rif. Ratując życie, znajdują też przyjaźń i miłość.
Julia, Larbi i Pedro muszą się zmierzyć z konsekwencjami swoich działań. Magdalena próbuje poradzić sobie z gwałtownymi emocjami, które ogarniają ją w domu Larbiego.
Magdalena pisze list do Daniela. Verónica stara się wyciągnąć Pedra z więzienia i załatwić mu operację. Julia i Susana czekają na wieści o misji ratunkowej.
Śmiertelnie ranny Román zostaje znaleziony na szpitalnych schodach. Gdy Ahmed zapada na zapalenie opon mózgowych, cały szpital zostaje poddany kwarantannie.
Larbi czuwa u boku Magdaleny, która jest w delirium. Fidel dostaje pozwolenie na otwarcie szpitala polowego. Pilar wpada w oko nietypowemu nowemu pacjentowi.
Personel szpitala polowego jest zdruzgotany stratą dwóch osób, w tym pielęgniarki. Daniel zachowuje się tak, jakby nie dostał listu Margi. Alejandro adoruje Pilar.
Julia i Fidel dostają się do niewoli i spędzają noc tak, jakby miała być ich ostatnią. Magdalena postanawia wrócić do Madrytu. Verónica ma nieoczekiwanego gościa.
Julia i Fidel nie potrafią ukryć swojej tajemnicy. Andrés podejrzewa, że w armii dochodzi do nadużyć finansowych. W Madrycie Magdalena dzieli się nowymi wiadomościami.
Matka Susany ucieka się do kłamstwa, aby zatrzymać Fidela w Melilli. Ból zmusza Carmen do wykonania biopsji, a gorączka połogowa popycha Raquel w ramiona szaleństwa.