Akcja spektaklu w reżyserii Krzysztofa Magowskiego toczy się w dwóch planach czasowych: w 1988 oraz w 2015 roku. Drugą bohaterką, po tytułowym Edwardzie Bernardzie Raczyńskim, jest Ewa Labnicka, studentka historii Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu (postać fikcyjna), która oszukując władze uczelni przyjeżdża do Londynu w celu zbierania materiałów do pracy magisterskiej o hrabiowskim rodzie Raczyńskich. Młodą dziewczynę wciąga atmosfera londyńskiego domu hrabiego, aż w końcu staje się admiratorką rodu. Pobyt w Londynie daje jej szansę poznania i zrozumienia świata, który po wojnie zniszczyli w Polsce komuniści. Hrabia Raczyński początkowo nieufny wobec Ewy powoli przełamuje swoją obojętność uświadamiając sobie, że istnieją jeszcze w Polsce młodzi ludzie, którzy reprezentują podobne co on wartości. Ich rozmowy są również pretekstem do przypomnienia losów pięciu generacji rodu Raczyńskich. Spotkania z Edwardem Bernardem młoda studentka dokumentuje za pomocą magnetofonu. Niestety po przylocie do kraju, w 1988 roku, nagrania skonfiskowane zostają przez Służbę Bezpieczeństwa. Odzyskanie taśm po wielu latach jest wątkiem, wokół którego rozgrywa się plan współczesny opowieści. Widz ma okazję dowiedzieć się, że pasja, którą zaraził Ewę ostatni hrabia z rodu Raczyńskich, przetrwała próbę czasu i wyznaczyła jej życiowe cele. Profesor Ewa Labnicka zostaje kuratorem wyremontowanego Pałacu Raczyńskich w Rogalinie (Oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu).