Wspaniały, pozytywny obraz poruszający poważne problemy. 9

Obraz oglądałem na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni i wywarł on na mnie największe wrażenie. Niesamowicie ciepła, mądra i dowcipna opowieść o upadku człowieka i podnoszeniu się z dna. Film niosący dużą dawkę optymizmu i dający zastrzyk energii mimo, że opowiada o trudnych życiowych sytuacjach. Twórcy „Boiska” proponują nam ambitne kino w czytelny, jasny sposób. Obraz, po którym nie ma się ochoty skoczyć z mostu. Co zdarza się po projekcjach ambitnych tematycznie polskich filmów.

Głównym motywem filmu jest powstanie drużyny piłkarskiej bezdomnych. Tworzy ją Jacek Mróz, kiedyś nadzieja reprezentacji, dziś, jako w pewnym sensie ofiara „systemu” PZPN-u, życiowy rozbitek. Podczas przygotowań do Mistrzostw Świata Bezdomnych, które to przygotowania odbywają się najpierw na Dworcu Centralnym w Warszawie, potem na Stadionie Dziesięciolecia, poznajemy historie członków drużyny. I te historie w filmie są najważniejsze. Właśnie ten ambitny temat, podany w lekkiej formie, można uznać za największy plus obrazu. Ludzie, których męczą poważne produkcje, przy tym powinni świetnie się bawić. Jest to moim zdaniem prawdziwy film, taki, jaki publiczność chce oglądać, co udowodniła, dając Nagrodę Publiczności na Festiwalu. Kasia Adamik pokazuje nam, że odziedziczyła talent po swojej matce, Agnieszce Holland. Poziomu reżyserii nie powstydziliby się najlepsi.

Aktorsko także jest na bardzo wysokim poziomie. Dobre kreacje stworzyli Marcin Dorociński, Jacek Poniedziałek czy Bartłomiej Topa. Przyzwoicie w swoim debiucie poradził sobie również słynny kucharz, Maciej Nowak. Najlepszą kreację stworzył Eryk Lubos, za co też został nagrodzony. Można by spierać się, że byli lepsi, ale moim zdaniem dostał ją zasłużenie. Jego „Indor” jest postacią prawdziwą, przekonującą i twardą. Momentami nawet komiczną. Naprawdę duże brawa dla tego aktora.

Nastrój obrazu budowała znakomicie muzyka Antoniego Łazarkiewicza. Był to pierwszy score na Festiwalu, który wywarł na mnie pozytywne wrażenie i jeśli wyszedłby album, z chęcią bym mu się przyjrzał.

Na konferencji prasowej odkryłem, skąd ten pozytywny przekaz w filmie, skąd tyle w nim energii w ogóle w naszym kinie nie spotykanej. Otóż sama Kasia Adamik jest taką osobą, niesamowicie pozytywną, tryskającą energią, z twarzy której nie schodzi uśmiech. Dzięki temu filmowi będę z uwagą śledził jej dalszą karierę.

Podsumowując, „Boisko Bezdomnych” poza tym, że jest dobrym, ambitnym obrazem, jest także świetną rozrywką. W momencie naszej rzeczywistości, gdzie częściej w telewizji słychać o PZPN, niż o czymkolwiek innym, można obejrzeć ten pokazujący dużo prawdy film, można pośmiać się (trening drużyny jest po prostu świetny), wzruszyć i również oddać się refleksji na różne tematy. Ja osobiście zastanawiałem się nad ludzką znieczulicą, nad tym, jak wszyscy traktujemy bezdomnych, bez względu na to, czy są nimi przez picie, czy przez niefortunne koleje losu. Serdecznie polecam wybrać się do kina!