Kiedy po wybuchu supernowej jadro zapadniętej gwiazdy zmienia się w gwiazdę neutronową, to jeszcze nie koniec jej przekształceń. Większość takich gwiazd na wskutek przeróżnych zdarzeń może się zmienić w coś jeszcze innego. Pulsar to gwiazda, która wiruje tak szybko, że jej doba trwa ułamki sekundy, natomiast prędkość liniowa jej powierzchni na równiku oscyluje około 20% prędkości światła. W takich warunkach część wzbudzonej materii nie jest się w stanie wydostać z gwiazdy inaczej niż na jej biegunach. Towarzyszą temu wahania osi obrotu, a to wszystko z niezwykłą precyzją i powtarzalnością. Magnetar zaś jest zapewne zwalniającym pulsarem, który na wskutek przeróżnych zdarzeń pobocznych wytracił część swojego pędu. Pole magnetyczne nie ma sobie równych w kosmosie, wewnętrzne warstwy są niezwykle egzotyczne zaś samo jądro gwiazdy neutronowej uważane jest za pośredni stan materii, ostatni krok przed upadkiem w przepaść, jakim jest… czarna dziura.
Kiedy po wybuchu supernowej jadro zapadniętej gwiazdy zmienia się w gwiazdę neutronową, to jeszcze nie koniec jej przekształceń. Większość takich gwiazd na wskutek przeróżnych zdarzeń może się zmienić w coś jeszcze innego. Pulsar to gwiazda, która wiruje tak szybko, że jej doba trwa ułamki sekundy, natomiast prędkość liniowa jej powierzchni na równiku oscyluje około 20% prędkości światła. W takich warunkach część wzbudzonej materii nie jest się w stanie wydostać z gwiazdy inaczej niż na jej biegunach. Towarzyszą temu wahania osi obrotu, a to wszystko z niezwykłą precyzją i powtarzalnością. Magnetar zaś jest zapewne zwalniającym pulsarem, który na wskutek przeróżnych zdarzeń pobocznych wytracił część swojego pędu. Pole magnetyczne nie ma sobie równych w kosmosie, wewnętrzne warstwy są niezwykle egzotyczne zaś samo jądro gwiazdy neutronowej uważane jest za pośredni stan materii, ostatni krok przed upadkiem w przepaść, jakim jest… czarna dziura.