Peter Raina, Hindus z pochodzenia, doktorant Uniwersytetu Warszawskiego, stypendysta Oxfordu, i Barbara, studentka arabistyki – poznali się w połowie lat 60. na studenckim przyjęciu. Raina od początku pobytu w Polsce, oprócz pracy naukowej, był zaangażowany w działalność opozycyjną. Jako pierwszy poparł prof. Kołakowskiego po jego wykładzie w 1966 roku. Zapłacił za to wydaleniem z Polski. Wspólnie z Basią zamieszkali w Berlinie Zachodnim. Peter Raina był tam centralną postacią środowisk opozycyjnych polskiej emigracji. Barbara w wieku 40 lat zmarła na zawał. Prawie ćwierć wieku po jej śmierci Raina odkrył tajemnicę ich wspólnego życia. Przyjechał z Berlina do Warszawy. Po otrzymaniu od IPN statusu pokrzywdzonego postanowił zajrzeć do swojej teczki. Nie od razu zorientował się, że to akta jego żony, noszącej pseudonim „Sehu”. Odkrył, że Barbara przez kilkanaście lat ich małżeństwa donosiła na niego do SB. Spektakl oparty jest na książce Petera Rainy „Bliski szpieg”. Książkę tę Raina dedykował żonie. Opisuje w niej swoją antykomunistyczną działalność, pracę ówczesnych agentów SB. Wie, że żona podjęła współpracę z własnego wyboru, przekazywała informacje o najbliższym człowieku. Nigdy nie próbowała zerwać związków z SB, przeciwnie, stawały się one coraz silniejsze. Do chwili nagłej śmierci pozostała najcenniejszym źródłem informacji o Peterze Rainie.