Film stanowi opowieść o pokoleniu, którego młodość przypadła na okres okrutnych lat wojny i trudnych powojennych czasów stalinowskich represji. Reżyser poświęcił ten obraz matce, która samotnie wychowała dwoje dzieci. W fabule filmu przeplatają się epizody z różnych okresów życia bohatera – od wczesnego dzieciństwa, przez dojrzewanie, aż po dojrzałość. Ze względu na kalejdoskopowy styl opowieści krytycy często określali ten film jako „odłam potłuczonego lustra”.