Nastoletnia Roma z trudnością odnajduje siebie samą w patchworkowej rodzinie. Jest jedynaczką, którą nie zajmuje się ani zapracowana mama, ani rzadko obecny ojciec, ani niedostępna emocjonalnie babcia. Z dnia na dzień, za sprawą postępującej demencji, to ta ostatnia staje się dla dziewczynki najbliższą towarzyszką codzienności; tym bliższą, im mniej samodzielną. Roma z samotnej nastolatki staje się zaradną młodą kobietką, czuje się coraz mniej niechciana, a coraz bardziej potrzebna i pewna siebie. Starsza kobieta powierza jej swoje wspomnienia, marzenia i sekrety. Między babcią i wnuczką nawiązuje się szczera, pełna troski relacja, podszyta przeczuciem nadchodzącej utraty.