Przejrzeć Harry'ego 1997

ShowMax, powtórka. Allen robi na co tylko ma ochotę. Szalona pozycja będąca hołdem dla scenarzystów :)

Prymitywny, przeintelektualizowany, tylko momentami celny twór smutnego człowieka. Pod przykrywką samokrytyki, Allen tworzy sobie pomnik i pieśń pochwalną. Humor rzadko trafia, częściej jest jałowy lub niepotrzebnie wulgarny.
Najbardziej chyba odrzuca mnie forma – chaotyczny, pretekstowy scenariusz i jeszcze bardziej chaotyczny montaż.
Widziałem tylko kilka filmów Allena, ale już wiem, że raczej nie polubię się z nim (nie wykluczam zupełnie takiej możliwości, bo jeszcze nie widziałem żadnego filmu z lat 70. i 80. które ponoć są najlepszy okresem Allena.