Oskar w dniu swoich trzecich urodzin podejmuje decyzję, że nigdy nie dorośnie. Realizację tego dziwnego przedsięwzięcia ułatwia mu wypadek - spada ze schodów w piwnicy i przez resztę życia rzeczywiście nie rośnie. Mamy więc do czynienia z malcem o nadąsanej twarzy i małych oczkach, który nigdzie się nie rusza bez swojego blaszanego bębenka i tłucze weń z niezrozumiałym zapamiętaniem. Umie także krzyczeć tak głośno, że wokół szyby pękają. Ekranizajca powieści jest kroniką życia małego Oskara, a także protestem jednostki wobec koszmaru II wojny światowej.