Ostatnie dni lipca 1944 roku. Przez Warszawę ciągną wynędzniali niemieccy żołnierze powracający z frontu wschodniego. Powstanie wisi w powietrzu. Warszawska młodzież rwie się do walki. Folksdojcze chcą uciekać z miasta. Bronek i Władek zostają dowódcami plutonów AK. Wraz z Michałem i Jankiem dostają zadanie specjalne - mają odebrać kuriera z Londynu z bardzo ważnymi informacjami dla dowództwa Powstania. Udała się akcja wykupienia Leny z Pawiaka. Janek po raz pierwszy w życiu widzi swojego syna. Gubernator Warszawy Ludwig Fischer wzywa Rainera do siebie i włącza go do akcji prewencyjnej, mającej zapobiec wybuchowi powstania.

Ostatnie dni lipca 1944r. Polskie podziemie z niecierpliwością czeka na decyzję o rozpoczęciu Powstania Warszawskiego. Krawiec informuje w tajemnicy Władka, że umieścił w jego plutonie swojego syna. Lena jest zrozpaczona po zaginięciu Romka. Wie też, że musi chronić małego Jasia. Władek podejrzliwie patrzy na coraz bliższe relacje Rudej z Wilkiem, swoim młodym podkomendnym… Pluton Bronka dostaje specjalne zadanie - eskortuje specjalnego wysłannika z Londynu – „Inżyniera” na spotkanie z Komendantem Borem-Komorowskim. Michał postanawia zdobyć dodatkową broń. Bez wiedzy Władka, rusza na akcję wraz ze swoją grupą, namawia też do tego Celinę. Właściciel karabinu maszynowego, Karkowski, przekaże go powstańcom za darmo, stawia tylko jeden warunek – chce dołączyć do plutonu. Bronek próbuje odwieść Wandę od udziału w Powstaniu… 1 sierpnia 1944 roku zapada decyzja, że Powstanie wybuchnie już dziś. Informacja o godzinie „W” rozlewa się natychmiast po mieście.

Godzina „W” zastaje powstańców w różnych miejscach Warszawy. Pluton Władka dotarł na miejsce zgrupowania, do fabryki na Woli. Oddział Bronka, odcięty przez Niemców, przedziera się przez ruiny getta. Koledzy Mickiewicza namawiają go, żeby wreszcie podszedł do Zosi, która tak bardzo mu się podoba. Karkowski donosi Rainerowi o planowanym ataku na dzielnicę policyjną. Michał musi opuścić szpital. Jest pełen obaw o wciąż nieprzytomną Celinę. W szpitalu spotyka tajemniczego pacjenta nazwiskiem Słowiński. Wycieńczony przez ciężką chorobę Słowiński prosi Michała, by pomógł mu dostać się do sztabu powstańczego w hotelu Victoria. Na Woli Krawiec wydaje rozkaz szturmu na niemieckie magazyny wojskowe na Stawkach…

Do Warszawy przyjeżdża bezwzględny i sadystyczny generał Von Hackel. Ku przerażeniu Rainera, od razu zabiera się do pacyfikacji miasta. Pluton Władka wraca do fabryki na Woli w nowych panterkach, wzbudzając powszechny podziw. Młodzi powstańcy przeżywają pierwsze miłości. Pluton, w którym walczą Janek i Bronek, przedzierając się na Wolę wspomaga Batalion Zośka w ataku na niemiecki czołg. Słowiński wyznacza Michałowi ważne zadanie do wykonania w siedzibie Komendy Głównej AK. W drodze do komendy Konarski jest świadkiem rzezi cywilów. Decyduje się o tym powiedzieć dowódcom… Kamienica Heleny i Leny jest pod ostrzałem. Kobiety ukrywają się w piwnicy, gdzie próbuje znaleźć schronienie również Róża Knapik. Wanda wraz z siostrą Apacza, Ireną, eskortuje rannych powstańców do szpitala, w którym leży Celina.

Rainer jest załamany rozwojem sytuacji w mieście. Pabst informuje go, że do Warszawy przyjeżdżają jeszcze gorsi degeneraci niż von Hackel: Brygada Dirlewangera i RONA - Rosyjska Wyzwoleńcza Armia Narodowa...

Drugi tydzień powstania. Po wycofaniu się z Woli Kompania Specjalna „Oset” stacjonuje w obozowisku na Starym Mieście. Powstańcy są załamani odwrotem i rozwojem sytuacji. Stanisław, ojciec Twardego z batalionu Zośka, znajduje Wandę w wolskim szpitalu. Kobieta leży nieprzytomna pod górą trupów. Mieszkańcy domu Heleny dalej przetrzymywani są przez Ronowców. Pijani kolaboranci masowo gwałcą więzione kobiety. Wycieńczona Lena wpada w oko jednemu z żołnierzy. Rainer organizuje zarządzanie obozem przejściowym. Bierze do pomocy swojego byłego konfidenta Woźniaka. W gabinecie Rainera Woźniak po raz pierwszy widzi Emilię, narzeczoną Karkowskiego. To jedno z najważniejszych spotkań w jego życiu. Do Hotelu Victoria przybywa łączniczka z Woli. Michał dowiaduje się od niej, że ze szpitala na Lesznie nikt się nie uratował. Jest przekonany, że Celina nie żyje.

Połowa sierpnia. Na cmentarzu na Starówce chowane są ofiary ostatniego nalotu. Krawiec wydaje rozkaz znalezienia ochotników – zginęła ponad jedna trzecia stanu. Gdy Władek próbuje przekonać do walki cywilów, spotyka się z otwartą wrogością. Więźniowie z różnych dzielnic pędzeni są do obozu przejściowego w kościele na Woli. Emilia węszy między cywilami. Z magazynów na Stawkach Batalion Zośka rusza w stronę Starego Miasta. Eliza z wściekłością patrzy na fascynację, jaką budzi w Twardym Wanda. Batalion zostaje zaatakowany przez sztukasy. Michał, przekonany o śmierci Celiny, jest załamany. Musi jednak walczyć – dostaje zadanie odebrania z Kampinosu zrzutu z odbiornikiem radiowym. Na akcję udaje się razem z Halszką. Razem spędzą noc w lesie. W ruinach szpitala na Lesznie Celina żyje tylko dzięki pomocy Pabsta. Niemiecki oficer traktuje Celinę z wyjątkową troską. Apacz pierwszy raz okazuje uczucie Zosi. Oddział Bronka dostaje rozkaz wyprawy po zaopatrzenie do magazynu na Stawkach. Żołnierze, wśród których jest Bambo, ruszają na akcję. Bronek ma pilnować chłopaka. Do wyprawy dołącza też konfident Karkowski. Zosia postanawia powiedzieć matce Mickiewicza o śmierci jej syna. Odnajduje kobietę w szpitalu powstańczym...

Jest czwarty tydzień sierpnia 1944. W Kwaterze na Starówce, załamany po stracie syna Krawiec wydaje rozkazy. Bronek dostaje zadanie sprowadzenia posiłków czekających w Kampinosie. Władek ma wzmocnić jedną z barykad, która przygotowuje się na niemieckie natarcie. Michał zdobywa dla Słowińskiego morfinę, która pozwoli mu dalej funkcjonować. Pluton Bronka przygotowuje się do morderczego przejścia kanałami na północ, na Żoliborz.

Pierwsze dni września 1944, Stare Miasto powoli chyli się ku upadkowi. Jastrząb raportuje Krawcowi o tragedii na Starówce. Jeśli Krawiec nie wyda rozkazu o przedarciu się z odsieczą, dzielnica padnie. Radiostacja powstańcza odbiera sygnał z Londynu. Armia Krajowa została uznana za organizację kombatancką. Powstańcy z Kompanii Specjalnej stacjonują w teatrze w Śródmieściu. Michał przysyła do Bronka specjalistę od szyfrowanych wiadomości – Fibonacciego. Może wreszcie uda się złamać szyfr Inżyniera. Wilk obwieszcza wszystkim, że nazajutrz bierze ślub z Mileną. Władek zgadza się na przeniesienie dziewczyny do jego plutonu. Wesele jest jednym z najpiękniejszych momentów Powstania.

Pierwsze dni września. Radioodbiornik powstańczy przechwytuje zaszyfrowaną informację z radzieckiego radia. Nocą na Powiślu ma wylądować kurier, kapitan Siergiejew. Władek dostaje zadanie odebrania Rosjanina. Siergiejew przekazuje informacje o planowanej pomocy dla Powstania – niedługo nastąpi desant wojsk radzieckich. „Wilk” ma wrażenie, że kiedyś już spotkał rosyjskiego oficera. Słowiński zleca „Siwemu” wywiezienie poza Warszawę archiwum AK. Bronek z Michałem próbują rozwikłać zagadkę kodu ze zdjęć „Inżyniera”. Pabst informuje Celinę, że jest wolna. Prosi ją tylko o ostatnią wspólną kolację. Woźniak donosi Rainerowi, że „Siwy” i Wasilek ukrywają coś przed nim. Rainer przesłuchuje i maltretuje Polaków. Bezskutecznie. Nocą „Siwy” z Wasilkiem, przy pomocy Woźniaka, uciekają z obozu przejściowego. Nazajutrz Romek znajduje Lenę z małym Jasiem w jednym z punktów opatrunkowych. Romek umieszcza siostrę w kamienicy, gdzie będzie bezpieczna. Gdy tylko wychodzi aby sprowadzić Janka, kamienica zostaje zaatakowana przez Niemców.

Zdziesiątkowana kompania „Krawca” broni resztką sił domu na Czerniakowie. Niemcy przypuszczają już trzeci atak. Wszyscy wiedzą, że przy tak niewielkiej ilości uzbrojenia powstańcy długo się nie utrzymają. W siedzibie radia Michał znów odbiera nietypowy sygnał, podejrzewa, że są to instrukcje dla sowieckich agentów. Rainer rozmyśla nad archiwum Powstania, jednak Pabst wydaje się być nieobecny. Walter prosi kolegę o cyjanek dla siebie i swojej ukochanej „Hilde”. Michał przesłuchuje złapanego przez powstańców Koeniga, jednego z szefów warszawskiego oddziału Abwehry, specjalistę od szyfrów. Niemiec odczytuje radziecką wiadomość – Konarski nie wierzy w to, co słyszy. ..

Na Czerniakowie sytuacja staje się krytyczna. Nawet gdy powstańcy otrzymują wsparcie ogniowe z drugiej strony Wisły, uderza ono w pozycje Polaków, a nie w Niemców. Władek próbuje wymóc na Siergiejewie kolejny desant Berlingowców. Orlicki chwali Michała za złamanie szyfru używanego przez Armię Czerwoną. Niestety, nie traktuje tej informacji poważnie, ponieważ została ona uzyskana od Niemca. Michał ostatnią noc w Śródmieściu spędza z Halszką. Rainer dostaje rozkaz likwidacji obozu przejściowego. Władek informuje Bronka, Bolka i Janka o koniecznym odwrocie z Czerniakowa. Bronek ma przeprawić się na praską stronę z rannymi i tam na terenach kontrolowanych przez Armię Czerwoną organizować polskie podziemie. Na barykadzie ochraniającej właz kanałowy Ruda i Władek chcą wziąć ślub. Żołnierze z Czerniakowa ewakuują się kanałami do Śródmieścia.