Znikający punkt 1971

Moze i klasyk, ale… – …czy jest się czym zachwycać? Na pewno fajne sceny pościgowe, dobra ścieżka dźwiękowa – zarówno muza jak i reszta dźwięków, a szczególnie odgłos silników. Niektóre postaci też nawet ciekawe np. DJ Super Soul, czy główny bohater też w pewnym sensie ciekawy ale tu jest właśnie to moje "ale". Wykorzystam fragment opisu:
> Jest symbolem nonkonformizmu i dążenia do wolności
No właśnie, jakiego dążenia do wolność? Przecież on żyje w Ameryce, w dodatku w erze hippisowskiej – można być jeszcze bardziej wolnym? Może zabrzmię jak wapniak jakiś, ale ten film bardziej przekonujący by był jak by akcja się działa w jakimś okupowanym kraju czy coś w tym stylu. Bo jak można walczyć o wolność jak jest się wolnym? To był symbol Ameryki – samochody w wielkimi, paliwożernymi silnikami, benzyna za grosze i długie proste drogi. Ludzie mieli jakieś chevrolety lub fordy, które dostawali od ojca. Dopiero od niedawna w amerykańskiej motoryzacji ludzie przejmują się ekologią i nie robią takich samochodów. Moim zdaniem ciężko mówić o nonkonformizmie, skoro Kowalski był taki jak inni tyko może bardziej… radykalny (żeby nie było, nie czepiam się opisu tylko filmu).
Dlatego ja ten film potraktuje normalnie, jako film o samochodach, o człowieku który miał jakąś wizję siebie i ew. swojej wolności – ale nie walki o wolność.

Ciekawe ujęcia, momentami świetny montaż, zjawiskowe zdjęcia, ale nie stoi za tym wciągająca historia. Fajna forma i tyle.

Klasyk kina drogi, świetna muzyka i zdjęcia, tajemniczy główny bohater. Dla fanów tego kanonu pozycja obowiązkowa.

Fadroma ma w dupie twoje 5 gwiazdek. Pan Krzysztof ma łeb ciekawe wyróżnienie ciekawych kontekstów. (+2) za to czego nie widziałem przy pierwszym seansie.

Owszem, jest – Tytuł tak a propos wypowiedzi kolegi.
Inaczej niż 10 nie potrafię ocenić.
Piękne zdjęcia. Eh, pędzić 170km/h pustą drogą – do tego takim autem. Marzenie.
Klimatyczna muzyka z lat 70.
Scenariusz nie jest obszerny i bardzo dobrze. Można delektować się emocjonującym pościgiem.
Bardzo podobała mi się cała otoczka w filmie. Każdy kibicuje Kowalskiemu. Gość z radia jest zainspirowany.
A jakże wymowne zakończenie…