Filmy dziecko, nauczyciel, student, relacja brat-siostra

Co by się stało, gdyby pewnego ranka okazało się, że cały świat zniknął w przeciągu jednej nocy? Co, gdyby świat się skończył, a ty utknąłbyś na statku o długości zaledwie 50 metrów? Co, gdyby jedynymi ludźmi pozostałymi na planecie byli członkowie twojej załogi? Statek odpowie na te pytania. Globalny kataklizm, spowodowany wypadkiem podczas włączania akceleratora cząsteczek w szwajcarskiej Genewie, sprawi, że załoga i studenci na pokładzie Gwiazdy Północy przeżyją największą przygodę ich życia. Odizolowani od świata i świadomi, że są jedynymi ludźmi na Ziemi, będą musieli stworzyć na statku swój dom. Statek to mieszanka przygody, tajemnicy i miłości w scenach nakręconych na otwartym morzu oraz na statku naturalnych rozmiarów, zbudowanym na planie filmowym. Kapitan statku (Juanjo Artero) będzie zmuszony zmierzyć się nie tylko ze sterowaniem statkiem, ale również z rolą ojca - czymś, czego nigdy wcześniej nie miał szansy doświadczyć. Pomocy przy tym nowym dla niego zadaniu będzie szukał u Salomé (Neus Sanz), okrętowej kucharki, oraz u Julii (Irene Montalá), naukowca. Julia stanie się matczynym wzorcem dla jego najmłodszej córki.

Jest rok 2030, Ted sadza dwójkę swoich nastoletnich dzieci na kanapie i zaczyna opowiadać im tytułową historię. Opowieść rozpoczyna się gdy najlepszy przyjaciel Teda oświadcza się swojej dziewczynie, co wywołuje w Tedzie refleksję, że dla niego również nadszedł czas się ustatkować. Co zaskakujące - znajduje tę właściwą dziewczynę dość szybko. Jest nią dziennikarka Robin. Ted zaprasza ją na randkę, na której wszystko idzie dobrze aż do czasu, gdy Ted niechcący wyznaje dziewczynie miłość, wprawiając ją tym samym w zakłopotanie i przekreślając swoje szanse na usidlenie Robin.

Młoda dziewczyna z bogatej rodziny zostaje wysłana przez ojca do krewnych swojej matki mieszkających na Wyspie Księcia Edwarda.

Tuż przed śmiercią malarz Jean-Baptiste Emmerich zapowiada, że "ci, którzy go kochają, wsiądą do pociągu". Następnie umiera. Do pociągu na cmentarz Limoges wsiadają wszyscy jego przyjaciele, ci prawdziwi i fałszywi, spadkobiercy z prawego i nieprawego łoża, bliższa i dalsza rodzina - niektóre rodziny spotykają się wyłącznie na pogrzebach.

Czeskie Brno, jest rok 1943, trwa okupacja niemiecka. W miejskim szpitalu pracuje młoda pielęgniarka Eliska. Pewnej nocy przywieziono do szpitala poważnie rannego chłopa Joza, z odległej, przygranicznej wsi Żelary. Pacjent musi mieć koniecznie przeprowadzoną transfuzję krwi, tej samej grupy co Eliska. Dziewczyna bez wahania ratuje mu życie, tworząc swoistą więź krwi. W szpitalu zawiązany jest ruch oporu, do którego należy także Eliska. Gestapowcy wpadają na ich trop, więc dziewczyna musi szukać bezpiecznego schronienia. Pomoc oferuje jej Joza zabierając ją do swojego drewnianego domku w górach. Mając fałszywe dokumenty tożsamości, Eliska nazywa się teraz Hana, z dnia na dzień staje się góralką...

Miasteczko rozpoczyna nieformalną trylogię o prowincji i prowincjonalności, z której bez skutku próbują się wyrwać niektóre postaci. Głównymi bohaterami filmu są brat i siostra, doświadczający po raz pierwszy kontroli systemu (hymn i czytanki w szkole), gier z otoczeniem (spotkania z głupkiem, osłem i żółwiem) czy odpowiedzialności za własne życie (słuchanie rodzinnej dyskusji). Pierwsza szkolna sekwencja, w której dzieci rozpraszają dziesiątki bodźców, jest prawdziwym mistrzostwem reżyserii dźwięku i obrazu. Drugą połowę filmu zajmuje nieśpieszna rozmowa rodziny przy dogasającym ognisku, pełna życiowych, czasem banalnych, mądrości, miłości i buntu.

W faszystowskich Włoszech w 1935 roku malarz, z wykształcenia lekarz, zostaje wysłany do odległego regionu w pobliżu Eboli. W czasie pobytu na prowincji dowiaduje się, że należy doceniać piękno i mądrość chłopów a także jak przezwyciężać izolację...

Historia 8-letniej dziewczynki, wychowywanej przez głuchoniemych rodziców. Kiedy Lara rozpocznie naukę gry na klarnecie, spotka się to z niezadowoleniem ojca, który muzyki nigdy nie słyszał. Film nominowany w 1998 roku do Oskara w kategorii film nieanglojęzyczny.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.