Filmy miłość, samotność

Ziemia w dość odległej na szczęście przyszłości. Planeta została zaśmiecona przez ludzi do tego stopnia, że zmuszeni byli ją opuścić na pokładzie wielkiego statku kosmicznego Axiom. WALL-E (Wysypiskowy Automat Likwidująco Lewarujący. E-klasa) jest małym robocikiem obdarzonym niezwykłą osobowością. Mieszka sam na Ziemi i czuje się tu bardzo samotny. Wieczory umila sobie oglądaniem jedynej ocalałej wideokasety - musicalu „Hello Dolly". Pewnego dnia poznaje przybysza z kosmosu - nowoczesną i przepiękną EWĘ. Od tej chwili jego życie całkowicie się zmienia, a uczucia do EWY powodują, że WALL-E odkrywa swoje prawdziwe przeznaczenie i wyrusza na wyprawę po niewyobrażalnie fantastycznym wszechświecie.

Dwie wampirzyce, Clara (Gemma Arterton) i Eleanor (Saoirse Ronan), ścigane przez tajemniczego mężczyznę, znajdują schronienie w podupadłym kurorcie nad oceanem. Kiedy na jaw wychodzi ich skrzętnie skrywana tajemnica, staje się to początkiem serii dramatycznych wydarzeń, których geneza sięga kilka wieków wstecz.

Dwoje pasażerów międzyplanetarnego statku kolonizacyjnego budzi się zbyt wcześnie z hibernacji. Do celu zostało 90 lat podróży. Co zrobią w tej sytuacji?

Kręgosłupem formalnym filmu są stylizowane na dokument monologi kilku kobiet. Z tych „solowych etiud” powstaje pełnowymiarowa „kolekcja” – nomen omen – psychologicznych „sukienek”. Nie są to jednak portrety, raczej opisy newralgicznych momentów życia. To najbardziej z możliwych kameralne zderzenie czasu z przestrzenią. Czas „materializują” oniryczne, bardzo malownicze impresje, z pozoru niezwiązane z opowieściami kobiet; są jednak bodaj najistotniejszymi kontrapunktami filmowej opowieści. Poetyckie „obrazki” przekazują to co niewypowiedziane wprost przez bohaterki filmu. Nieobecna „fabularność” nie zwalnia opowieści – każda z postaci, wykreowana przez czołówkę polskich aktorek, jest zaskakująco dynamiczna, udramatyzowana, niezwykle wiarygodna, wręcz przeszywająca. Całość wieńczy zaskakująca pointa, kontrowersyjne „ujawnienie obecności” tajemniczego katalizatora kobiecych zwierzeń. Kim jest? Ślepym losem? Nieobliczalnym wyrzutem sumienia? Kimś, z natury rzeczy, rodzaju męskiego? Odpowiedzi na te tajemnicze pytania trzeba szukać aż do ostatniej sceny, ostatniego kadru filmu.

Eliseo jest brzydki, kulawy i samotny. Nigdy nie spotkał kobiety swojego życia i nie wie co to prawdziwa miłość. Nati również nie grzeszy urodą, ma jedną pierś i jest w separacji. Ona z kolei znalazła mężczyznę swojego życia, ale nigdy nie zaznała prawdziwej miłości. On spodziewa się w życiu najgorszego, ona uważa, że najlepsze nadejdzie. Śmierć matki Eliseo jest okazją do spotkania się po 20 latach, szansą dla nich obojga. Problem polega na tym, że Nati jest żoną brata Eliseo.

Kilka dni z życia trojga młodych ludzi. Bartek właśnie kończy studia, Marta planuje ślub, Robert żyje sobotnim meczem ukochanego klubu. Ich życie wydaje się uporządkowane i przewidywalne. Jednak każdemu z bohaterów przydarzy się coś, co każe mu poważnie zrewidować dotychczasowy sposób myślenia o sobie i swojej przyszłości. Na pozór dzieli ich wszystko - status materialny, wykształcenie, aspiracje. Łączy jedno - każdy z nich szuka miłości.

Dziewczyna zostaje porwana i uwięziona w starożytnej egipskiej świątyni.

Bożena jest barmanką w Szczecinie. Magdalena wiedzie dostatnie życie w Warszawie, gdzie wychowuje siedmioletniego syna. Beata jest młodą mężatką, która również mieszka w Warszawie. Co łączy trzy kobiety o różnych doświadczeniach i wieku? Wszystkie są żonami marynarzy. Przed Nowym Rokiem wyjeżdżają do Gdańska, aby powitać wracających z rejsu małżonków. Na miejscu okazuje się, że statek przypłynie z opóźnieniem. Spędzają czas oczekiwania w hotelu. Kiedy ponownie spotykają się w porcie, okazuje się, że statek ma uszkodzony ster i przypłynie z trzydziestosześciogodzinnym opóźnieniem. Noc sylwestrową przyjdzie im spędzić samotnie…

Film przedstawia historię słynnego XVIII-wiecznego śpiewaka Farinellego (Stefano Dionisi), który w wieku 10 lat został poddany kastracji, aby zachować unikalną barwę głosu. Farinelli, a właściwie Carlo Broschi, był Włochem, który triumfy święcił w całej Europie, za czasów Hendla. Film zachwyca sekwencjami występów Farinellego, podczas których kobiety są bliskie spazmów, mdleją. Jego występy odbywają się w najlepszych, bajecznie kolorowych salach operowych ówczesnej Europy. Publiczność jest ubrana w wykwintne stroje z epoki.

Rzym, I wiek n.e.. Dwóch studentów przyjaciół, Encolpio i Ascilto, spierają się o to do kogo należy chłopiec, Gitone. Chłopiec, mając możliwość wyboru z kim idzie, wybiera Ascilta. Tylko nagłe trzęsienie ziemi ratuje Encolpio od popełnienia samobójstwa...