Filmy seks, turcja

Zdobywcy Nagród Akademii Denzel Washington i Russell Crowe pojawiają się na planie najnowszego filmu Ridleya Scotta (Gladiator) w mocnej, epickiej wręcz opowieści gangsterskiej. Frank Lucas (Washington, Plan doskonały, Raport Pelikana) człowiek, który wie czym jest poczucie honoru, ale i znający zasady ulicy, postanawia uporządkować chaotyczne podziemie narkotykowe Harlemu. Na jego drodze stanie jednak Richie Roberts (Crowe, Gladiator, Piękny umysł), nieprzekupny gliniarz, który poprzysiągł zniszczyć warte setki milionów dolarów narkotykowe imperium. Dwie silne osobowości po dwóch stronach barykady. Oto, jak wyglądało ich legendarne starcie.

Pewnego dnia Sandy przypadkowo odkrywa, że mąż ją zdradza. Nie mogąc się z tym pogodzić bierze rozwód i wyprowadza się z dziećmi do San Francisco. Poznaje tam Arama, którego wkrótce zatrudnia do opieki nad dziećmi. Z czasem oboje stają się sobie coraz bliżsi, a ich znajomość przeradza się w miłość. Problem w tym, że Aram jest od niej o kilkanaście lat młodszy.

Niemiecka psychoterapeutka Doris, wychowująca samotnie dwójkę dzieci, zakochuje się w tureckim policjancie Metinie, który również wychowuje dwójkę nastolatków. Kiedy ta niemiecko-turecka rodzina zamieszkuje pod jednym dachem, każdy z jej członków musi odnaleźć swoje miejsce w nowej, niecodziennej sytuacji. Czy pomimo odmienności kulturowej i światopoglądowej uda im się stworzyć prawdziwy dom?

Pierwsza część filmowej trylogii Demirkubuza Opowieści o ciemności powstała z inspiracji Obcym Alberta Camusa. Historię młodego urzędnika ze Stambułu, który nie wierzy w nic, nikogo nie kocha i idzie przez życie z niewzruszoną obojętnością, można by uznać za mini wykład z filozofii egzystencjalnej. Poznajemy Musę w momencie śmierci matki, jednak ani to zdarzenie, ani późniejsze sytuacje erotyczno-kryminalne, w które bohater zostaje wplątany, nie pozostawiają najmniejszego śladu w jego psychice. Musa jest zdeklarowanym samotnikiem, który tylko z konieczności wchodzi w relacje z innymi ludźmi. Nie pasuje do nikogo. Zapewne nie przez przypadek turecki reżyser umiejscowił swojego bohatera w wyjątkowo odrażającym środowisku, funkcjonującym w niszczących zależnościach władzy, w którym przemoc nieustannie przeplata się, łączy i kojarzy z seksem. Młody mężczyzna podróżuje po tym świecie pozbawiony jakichkolwiek złudzeń. Jedynym uczuciem na jakie go stać jest dojmujące, irracjonalne poczucie winy za sam fakt własnego istnienia. Demirkubuz opowiada historię Musy z właściwym bohaterowi swojego filmu beznamiętnym dystansem.

To pierwszy napisany i wyreżyserowany przez Woody'ego Allena film. Oczywiście, sam w nim też gra. Utrzymany w stylu dokumentalnym opis życia cokolwiek niewydarzonego złodzieja, twardo trzymającego się swej szczególnej raczej profesji, który robi karierę w środowisku przestępczym.

W Hollywood powstaje film o laleczce Chucky. Materiał ten ogląda przebywające w Anglii dziecko Chucky'ego i Tiffany, które do tej pory nie wiedziało nic na temat swoich rodziców. Powraca do los Angeles i w rytuale woo-doo wskrzesza lalki. Nie wie jednak nic o ich morderczych instynktach.

Historia czworga stambulczyków – trzydziestopięciolatków, którzy kochają się i nienawidzą, odchodzą od siebie i wracają. Pozornie są to dwie dobrane pary przyjaciół, jednak w scenariuszu (inspirowanym sztukami Harolda Pintera) nic nie jest takie oczywiste, a prawdę trudno odróżnić od gry i udawania. W liberalnych zachowaniach bohaterów – alkoholu i seksu tu nie brakuje – można odczytać głęboko tłumione kompleksy. Monologi stają się okazją do refleksji o pokoleniu, dojrzewaniu, wykorzenieniu. Wszystko dzieje się w nienależącej do nikogo przestrzeni mieszkania, które permanentnie jest wynajmowane jako plan filmowy.

Niskobudżetowy debiut Demirkubuza przypomina Krótki film o miłości Krzysztofa Kieślowskiego, rozgrywa się jednak w nieco innej scenerii. Tytułowy Blok C to strzeżony budynek mieszkalny w stambulskiej dzielnicy Ataköy, którego mieszkańcami są przedstawiciele uprzywilejowanych klas społecznych. Jedną z bohaterek jest nieszczęśliwa w małżeństwie Tülay, która wchodzi w perwersyjną relację z Haletem – młodym dozorcą bloku. Powstaje osobliwy czworokąt, w którym pozostałe role odgrywają: mąż Tülay oraz ich młoda służąca Aslı. W tle zdarzeń oglądamy wypełniony melancholią Stambuł: miasto zachmurzone, ponure, zabetonowane aż po opustoszałe nabrzeża – odmienne od wyobrażeń, czy turystycznych doświadczeń. Demirkubuz przedstawia wyizolowany świat nowo wybudowanych blokowisk, oddzielony od tkanki miasta siecią autostrad, zamieszkały przez ludzi samotnych, uwięzionych w swoich rolach, emocjonalnie wychłodzonych. Stara się zajrzeć pod podszewkę tego świata, obnażyć szaleństwo i pragnienie władzy, jakie kryje się pod pozorami porządku.