Filmy seks, spalone ciało

Przerażający Cenobici z demonicznym Pinheadem na czele powracają. Kristy Otton - bohaterka pierwszej części Hellraisera - po ciężkich doświadczeniach trafia do szpitala psychiatrycznego. Nikt nie chce słuchać jej opowieści o przerażających Cenobitach i kostce Lemarchanda - bramie piekieł. Nikt, z wyjątkiem ekscentrycznego psychiatry, dr Channarda, który od wielu lat bezowocnie szukał wrót do innego wymiaru. Nie zważając na protesty Kristy, opętany manią doktor, jest gotów na wszystko, nawet na morderstwo, by tylko poznać świat Cenobitów - piekielnego wymiaru, w którym ból i rozkosz są nierozłączne.

W roku 1967 umierająca kobieta zaatakowana przez niezidentyfikowanego sprawcę wydaje na świat dziecko. Trzydzieści lat później okazuje się, że chłopiec, który przyszedł wtedy na świat, jest istotą łączącą w sobie cechy człowieka i wampira. Służy ludziom, zwalcza wampiry, przyjmuje rady i naukę od swojego opiekuna - sędziwego uczonego, mistrza wiedzy tajemnej. Ten chłopiec to Blade.

Niespodziewana rodzinna tragedia zbliża do siebie Dani i Christiana, którzy ostatnio nie mogli się porozumieć.

W Nowym Jorku, kiedy Slevin – pechowy gość – przybywa w odwiedziny do swojego przyjaciela, Nicka Fishera, na wypoczynek, zostaje omyłkowo wzięty za niego, z czego wynikają kłopoty – tamten ma bowiem długi wobec dwóch mafijnych bossów. Zostaje zmuszony przez bossa do zabicia syna Rabbiego (w ramach rozliczenia długu). Sąsiadka Nicka – Lindsay, pracująca w kostnicy – próbuje pomóc Slevinowi i w trakcie tego pomagania para zakochuje się w sobie. Tymczasem bezwzględny zabójca, Goodkat, w tajemniczy sposób pomaga rozwiązywać problemy mafijnych przywódców, podczas gdy Slevin jest zmuszony przez det. Brikowskiego, aby ścigał Bossa i Rabbiego.

Nicholas "Oz" Oseransky (Matthew Perry) jest miłym i łagodnym dentystą, mieszkającym na przedmieściach Montrealu. Ma piękną żonę (Rosanna Arquette), dobrą pracę i wiedzie dość uporządkowany żywot. Niestety, kiedy do sąsiedniego domu wprowadza się nowy lokator - Johnny "Tulipan" Tudeski (Bruce Willis), zimnokrwisty morderca na zlecenie, ścigany przez mafię z Chicago, przyszłość Nicholasa staje pod znakiem zapytania.

Agentka specjalna FBI prowadzi bardzo skomplikowane śledztwo w sprawie nieuchwytnego od 20 lat mordercy. Ten niebezpieczny psychopata nie tylko brutalnie morduje swoje ofiary, lecz także przejmuje ich osobowość.

W tragicznym wypadku zderzają się życia trojga spośród 20 milionów mieszkańców Mexico City. Choć żyją obok siebie, należą do różnych światów. Gdyby nie kolizja najprawdopodobniej nigdy by się nie spotkali. Nastoletni Octavio mieszka z liczną rodziną w biednej dzielnicy miasta. Chce uciec od dotychczasowego życia z żoną swojego prymitywnego brata. W celu zdobycia pieniędzy na nowe, urojone życie, wystawia do walk psów swojego rottweilera Cofi. Nie waha się także nasłać na brata bandytów. Jednakże obrana przez niego droga przemocy okazuje się ślepym zaułkiem...

Historia o niesprawiedliwości społecznej. Monumentalna kronika konfliktów chłopów z właścicielami ziemskimi na początku XX wieku we Włoszech. Dochodzi do konfrontacji między młodym wieśniakiem a pierworodnym synem miejscowego dziedzica.

Wierzymy i ufamy, że lekarze przestrzegają przysięgi Hipokratesa. Powierzamy w ich ręce nasze życie z ufnością i wiarą. Patolog to też lekarz i mimo, iż nie ma do czynienia z żywymi ludźmi powinien swoich "pacjentów" traktować z szacunkiem i godnością. Czy aby na pewno tak jest i czym zajmują się młodzi rezydenci, którzy na co dzień mają do czynienia z wieloma zwłokami?

Scenariusz został oparty na autentycznych wydarzeniach z marca 2006 roku, jakie rozegrały się w Mahmudiyah w Iraku. Grupa amerykańskich żołnierzy zgwałciła i spaliła czternastoletnią Irakijkę oraz zastrzeliła członków jej rodziny. Narracja główna filmu stylizowana jest na dziennik prowadzony przez bohaterów za pomocą camcorderu. Jest to jednak tylko jeden ze środków zwiększąjących wiarygodność wydarzeń przedstawionych w filmie. Pojawiają się w nim również zapisy z kamer przemysłowych, wideoblogi, filmiki zamieszczane przez żołnierzy na portalu YouTube, newsy telewizyjne, francuski dokument oraz rozgrywający się już w USA "obiektywny" epilog. Ta wielość formatów pokazuje wyraźnie, w jaki sposób media konstruują przekaz i ukierunkowują widzów na konkretny jego odbiór. Pierwsza wojna iracka była przez niektórych nazywana telewojną. Obecnie media prześcigają się w jak najszybszym i jak najbliższym prawdy relacjonowaniu tragedii.