Filmy bohema

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

Historia koncentruje się wokół bardzo intensywnej, wieloznacznej, wręcz obsesyjnej relacji nastoletniego Pierre’a i jego ciotki, Nadji (Beatrice Dalle). Zdecydowana i bezkompromisowa Nadja, pasjonatka matematyki, odkrywa przed Pierrem fascynujący, niebezpieczny świat intelektualnej bohemy. Pierre nie pozostaje jednak wyłącznie biernym ogniwem w tej relacji. Ta powoli rozwijająca się opowieść krąży wokół wielu problemów - poszukiwania własnej tożsamości, siły i słabości, niezależności oraz jej utraty. Patric Chiha do samego końca podsuwa widzom nowe rozwiązania, zmuszając do skupienia. Jest to film o ciągłej zmianie, niejednoznaczności, dynamice relacji.