Filmy ruch

Film zabierze nas na egzotyczną wyspę szczęśliwości zamieszkaną przez kolorowe, radosne ptaki-nieloty, którym każdą chwilę wypełnia celebrowanie szczęścia. Pośród ptaków jest jednak kilku ptasich outsiderów – czerwonopióry Red, który ma „malutkie” problemy z kontrolowaniem swego temperamentu, szybki jak wiatr Chuck, oraz nieco wybuchowy Bomba. Kiedy jednak wyspę odwiedzą tajemnicze przebiegłe zielone świnki, to właśnie ci pierzaści buntownicy odegrają najważniejszą rolę i szybko rozgryzą ich prawdziwe zamiary…

Leniuchowo to najbardziej leniwe miasto jakie istnieje. Na szczęście na miejsce przyjechała pełna energii i uśmiechnięta Stephanie.

Alan Howard przyjeżdża do Kenii do pracy na ranczu, które jest własnością jego brata. Na lotnisku spotyka starą przyjaciółkę, Mary Crawford. Dowiaduje się od niej, że jego brat został zamordowany przez Mau Mau, rdzenną organizację, która pragnie wypędzić białych. Alan postanawia pozostać. Kobieta nie wierzy, że wszyscy tubylcy są źli, podczas gdy Crawford podejrzewa wszystkich, a zwłaszcza dr Karanje, dla którego Mary pracowała jako pielęgniarka. Kobieta podejrzewa, że medyk jest Simbą, liderem lokalnych Mau Mau. Kiedy rodzice Marii zostają zabici przez sektę, dr Karanja zgłasza na policję, że Simbą jest jego własny ojciec...

Seria fotografii przedstawiających leniwca w ruchu, sfotografowanych przez Muybridge'a.

Praca dyplomowa brytyjskiego reżysera zrealizowana pod opieką Stanisława Różewicza, pierwsza zachowana rejestracja treningu wokalnego i fizycznego aktorów, prowadzonego przez Jerzego Grotowskiego, obrazująca jego ówczesne badania nad działaniami rezonatorów. Materiał powstał w okresie przygotowań Teatru 13 Rzędów do spektaklu „Tragiczne dzieje doktora Fausta” wg Christophera Marlowa (premiera, zarazem polska prapremiera dramatu, 23 kwietnia 1963 roku). Zawiera ponad sześciominutowe fragmenty tego spektaklu, przedstawiające przede wszystkim Zbigniewa Cynkutisa w roli tytułowej, ale także Renę Mirecką (Mefista). Grotowski udzielił też wywiadu do filmu, został nagrany przy kościoła „na górce” w Opolu. Artysta był związany z miastem od 1959 do 1964 roku, kiedy kierował Teatrem 13 Rzędów, przekształconym z czasem w Teatr Laboratorium 13 Rzędów, działającym przy Rynku w klubie Maska. Film otrzymał Nagrodę DKF „Zygzakiem” na Festiwalu Filmów PWSTiF, Warszawa, 1964 rok.

Chmura szarańczy drażni stado koni. Wjeżdża w nie warcząc czterokołowy pojazd. Pociąga za sobą jeźdźców, konie, owady. Galopada nabiera dynamiki, a grabarze szykują już trumny dla szalonych kierowców.