Filmy faszyzm, ss

Berlin, kwiecień 1945 roku. Na ulicach panuje chaos nie do opisania. Naród niemiecki czeka na swą nieuchronną klęskę. Adolf Hitler wraz ze swoimi najbliższymi współpracownikami ukrywa się w bunkrze w podziemiach Kancelarii Rzeszy. Wśród „świty” wodza znajduje się Traudl Junge, ostatnia sekretarka Hitlera. To jej wspomnienia posłużyły do przedstawienia ostatnich, spędzonych w izolacji, dwunastu dni życia wodza upadającej III Rzeszy. Te dramatyczne dni wzbudzają tak wiele kontrowersji i domysłów jak żaden inny etap biografii Hitlera. Co naprawdę wydarzyło się dziesięć metrów pod ulicami Berlina?

Błaznowaty wieśniak przybywa do dużego miasta w Toskanii, zakłada rodzinę. Wybucha wojna, wkraczają Niemcy, wieśniak, jako pół-Żyd trafia do obozu koncentracyjnego wraz z najbliższą rodziną. Próbuje jednak przekonać syna, że pobyt w obozie jest jedynie pewną formą zabawy dla dorosłych.

Akcja filmu toczy się u schyłku II wojny światowej, przedstawiając dzieje żydowskiej dziewczyny pochodzącej z Niemiec, która cudem uchodzi z życiem, chroniąc się w Holandii. Tam przyłącza się do ruchu oporu, aby dowiedzieć się, kto jest odpowiedzialny za zdradzenie i wydanie jej rodziny w ręce nazistów.

Trwa rejs transatlantykiem z Ameryki Południowej do Europy, płynie nim również tytułowa pasażerka Liza. Od zakończenia wojny minęło już kilkanaście lat, ale Liza wśród innych pasażerów rozpoznaje znajomą z czasów wojny, Martę. To kobieta, którą Liza doskonale pamięta jako byłą strażniczkę w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu...

27 stycznia 1945 roku, w dniu wyzwolenia obozu w Oświęcimiu, dla bohaterów opowieści - grupy Włochów, rozpoczyna się nowy okres w życiu - powrót do domu, a zarazem żmudny proces uczenia się na nowo normalnej rzeczywistości. Primo Levi - chemik z Turynu - ma przed sobą najdłuższą drogę; jego tułaczka trwa niemal rok. Pokonując kolejne etapy wędrówki uczy się sztuki przetrwania: zarabia pieniądze handlując z rosyjskimi żołnierzami; zdobywa całkowicie nowe dlań doświadczenia. Droga bohaterów wiedzie przez Polskę, Ukrainę i Związek Radziecki. Ich oczami oglądamy świat, który próbuje otrząsnąć się ze skutków wojny. Dla Primo roczna niemal tułaczka jest w istocie czasem bolesną, przede wszystkim jednak oczyszczającą wędrówką w głąb samego siebie, odkrywaniem najskrytszych pokładów świadomości i podświadomości. Jej ostatnim etapem jest próba opisania doznanych doświadczeń również w imieniu tych, których pochłonęła wojna.