Filmy kot, jabłko

Film Doris Darie to historia bezinteresownej miłości a jednocześnie poetycka wyprawa w głąb istoty życia. Trudi jako jedyna z rodziny wie, że jej mąż jest śmiertelnie chory na raka. Gdy lekarz zaproponuje, by wybrali się w ostatnią wspólną podróż, Trudi namawia męża na wyjazd do Berlina, do dzieci i wnuków. Tymczasem okazuje się, że rodzina jest zbyt zajęta własnym życiem, aby poświęcić im trochę uwagi. Po spektaklu tańca butoh, Trudi i Rudi postanawiają wyjechać do nadbałtyckiego hotelu. Tam kobieta niespodziewanie umiera. Jej mąż, totalnie zagubiony, nie wie co począć z resztą życia. W końcu decyduje się na wizytę u ich najmłodszego syna Karla - na wyprawę do Japonii.

Last Days to film, który przybliża nam niespokojną osobowość genialnego muzyka, dożywającego swych ostatnich dni. Michael Pitt (Marzyciele, Cal do szczęścia) gra Blake’a, artystę, który wspiął się na szczyty sukcesu i teraz samotnie dźwiga na swoich barkach ciężar utrzymania kilku rodzin, a starzy przyjaciele odzywają się tylko, gdy czegoś potrzebują. Zwłaszcza pieniędzy. Last Days przedstawia kilka godzin z życia Blake’a, które spędza w drewnianym domku na odludziu, uciekając od własnego życia.

Do wiejskiego kościółka przybywa w ramach resocjalizacji neofaszysta Adam. Ivan, miejscowy pastor, który opiekuje się skazańcami ma specyficzne podejście do bliźnich. Proponuje Adamowi, by zrobił coś dobrego dla innych. Pierwszym zadaniem przybysza ma być upieczenie szarlotki. Jabłka musi zerwać sam z jabłoni rosnącej przed kościołem. Kiedy ptaki, robactwo a nawet pioruny niszczą drzewo, pastor wierzy, że to Szatan wystawia ich na próbę. Adam uważa jednak, że zło nie istnieje, wobec czego sprawcą nieszczęścia może być tylko Pan Bóg. Kiedy pastor popada w kryzys wiary, na plebanię przybywają nieproszeni goście, a chaos sięga zenitu, kiedy okazuje się, kto naprawdę sprowadził plagę na jabłonkę.

Niewielka ziemska posiadłość gdzieś na Nizinie Padańskiej, stary zagracony dom, a w nim niezwykła rodzina: ślepa matka i jej czworo dzieci - córka (Giulia) oraz trzech synów, z których jeden (Leone) jest upośledzony umysłowo, drugi (Alessandro) cierpi na epilepsję i tylko najstarszy (Augusto) jest dostatecznie normalny i przedsiębiorczy, żeby utrzymać całą rodzinę, prowadząc interesy w pobliskim miasteczku. Pod pozorami normalnego rodzinnego życia (rytuał wspólnych posiłków poprzedzonych modlitwą, wyprawy na cmentarz, gdzie znajduje się grób ojca) kłębią się wrogie instynkty, podłość i nienawiść, wybuchając od czasu do czasu gwałtownymi scenami. Ich prawdziwy sens nie dochodzi tylko do świadomości matki, potulnej bardziej z głupoty, niż dobroci. W głowie Alessandra rodzi się zbrodniczy plan "uzdrowienia" rodziny przez wyeliminowanie tych jej członków, którzy są jedynie ciężarem.

Po stracie ukochanej Jean Logan zaszywa się w leśnych ostępach, odrzuciwszy to kim był. Nie mając już celu zgadza się wyruszyć do Japonii, by pożegnać się z człowiekiem, któremu przed laty uratował życie. Na miejscu wszystko się jednak gmatwa i Logan po raz kolejny musi walczyć o życie tylko, że tym razem niemalże jak zwykły śmiertelnik.

Powieściopisarka Célimène czuje kompletną blokadę twórczą i jest znudzona swoim związkiem. Gorzej! Nie jest nawet zadowolona ze swojego imienia - być może Nathalie odpowiadałoby jej bardziej...? Na szczęście ma życzliwą powierniczkę w Anaïs (Agathe Bonitzer), swej niegroźnej prześladowczyni...

Główny bohater, Adrian LeDuc, posiada niewielkie kino w argentyńskim Buenos Aires. Nie powodzi mu się ostatnio zbyt dobrze i trudne warunki finansowe zmuszają go do przyjęcia współlokatora. Jack Carney szybko się zadomowił i z Adrianem zawiązał bliską znajomość. Jednak wkrótce LeDuc odkrywa, że Carney go oszukał, twierdząc że pracuje w firmie komputerowej...

Viridiana (Silvia Pinal) jest młodą zakonnicą mieszkającą w klasztorze, jeszcze czekającą na złożenie ślubów. Na niedługo przed tym wydarzeniem zostaje zaproszona do siebie przez długo niewidzianego wuja (Fernando Rey), który opłacał dotychczas jej pobyt w klasztorze. Namówiona przez siostrę zakonną, postanawia po raz ostatni przed ślubami spotkać się ze światem "zewnętrznym" i odwiedzić mężczyznę. Po kilkudniowym pobycie jednak, okaże się, że pobożna dziewczyna żyjąca w wyimaginowanym, idealistycznym świecie wiary chrześcijańskiej, będzie musiała przedefiniować swój światopogląd.

Zainspirowani oglądanym w telewizji filmem o Wilhelmie Tellu Bolek i Lolek powtarzają legendarny strzał do jabłka. Bolek ustawia jabłko na głowie Lolka i strzela z kuszy…