Filmy dzielnica

Bronka, Franka, Amelka i Kwiryna wychowały się, mieszkają w Nowolipkach. Wszędzie bieda, brak perspektyw i trzeba dużego hartu ducha, aby nie dać się dniu powszedniemu. Każda z dziewczyn ma swoje marzenia – bogactwo, kariera artystyczna, miłość, stabilizacja – cele, które zrealizować może być niezwykle trudno.

Alex jest oficerem policji pracującym w bogatej i luksusowej dzielnicy Filadelfii. Kiedy zatrzymuje pewnego wpływowego przedsiębiorcę podejrzewając go o dokonanie przestępstwa, zostaje przeniesiony do pracy w śródmieściu, które uchodzi za najbardziej niebezpieczny rejon miasta. Wszyscy są przekonani, że Alex nie poradzi sobie w nowym, niebezpiecznym środowisku. Wkrótce są zmuszeni zmienić zdanie widząc z jaką determinacją ściga mordercę, którego ofiarą padł najlepszy przyjaciel Alexa.

Dwudziestoletni Leo (Anthony Bajon) właśnie ukończył kurs wojskowy przygotowujący do zapobiegania i walki z potencjalnym terroryzmem. W związku z tym zostaje wraz z towarzyszami szkolenia wysłany do patrolowania ulic Paryża. Głównym zadaniem grupy jest wypatrywanie wszelkich niepokojąco wyglądających działań i osób, które mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego obywateli. Tymczasem w jednej z dzielnic stolicy szykuje się masowa antyrządowa demonstracja, a Leo ma obserwować, czy nie wydarza się nic podejrzanego, i pilnować skandującego tłumu. Podczas gdy chłopak zostaje wrzucony w sam środek ulicznego chaosu, dają o sobie znać minione tygodnie i nagromadzone w tym czasie paranoje oraz napięcia.

Dwóch braci latynosów z nowojorskiej dzielnicy Harlem próbuje swoich sił w tańcu salsa.

Temelkuran przygląda się życiu na przedmieściach przeciętnego tureckiego miasta. Film obraca się wokół postaci Saliha – dzielnicowego twardziela, który okazjonalnie handluje narkotykami, załatwia różne ciemne sprawy i udziela lekcji życia mniej obrotnym od siebie. Od lat jego uczniem jest nieśmiały Hakan, który właśnie wrócił ze służby wojskowej i nie widzi przed sobą żadnych perspektyw. W Bornova Bornova pojawia się również postać kobiety, którą łączą pewne niejednoznaczne relacje zarówno z jednym bohaterem, jak i z drugim.

Bab El-Oued, dzielnica Algierii, rok 1989, kilka miesięcy po zamieszkach. Boualem nocami pracuje w piekarni. Pewnego razu kradnie głośnik, który jest zamontowany na dachu, przez który głoszone jest słowo Imama. To zdarzenie jest pretekstem, by Islamiści przejęli kontrolę nad dzielnicą.

Film opowiada o życiu dzielnicy, w której ścierają się entuzjaści raï i bojowa frakcja islamistów. 100% Arabica to zrujnowana dzielnica na przedmieściach Paryża. Dwóch młodych ludzi Rachid (Khaled) i Krimo (Mohamed Khelifati) postanawiają założyć grupę raï, aby walczyć z fanatycznym imamem. W tym kosmopolitycznym i zrujnowanym mieście, w którym panuje bieda, przetrwanie jest prawem schematów i zaradności. Burmistrz myśli o reelekcji i chce przywrócić spokój w mieście. Zatrudnia Slimane (Mouss Zouheyri) i Majida (Najim Laouriga), dwóch małych bandytów, którzy podszywają się pod imamów. W zamian za obietnicę dotacji muszą przywrócić porządek w mieście, rekrutując bezrobotną młodzież. Ale sytuacja wymyka się spod kontroli, ponieważ młodzi ludzie wolą chodzić na koncerty zespołów rapowskich.

W swoim mieszkaniu w San Francisco żyje samotnie siedemdziesięcioletni jasnowidz. Stary ekscentryk od lat ukrywa słodką tajemnice, w łóżku pod materacem ma ukryty milion dolarów. Niespodziewanie jego losy splatają się z drobnym handlarzem narkotyków Ricardo Papom. Chłopak ma dusze artysty i pięknie maluje. Chce zerwać z dotychczasowym życiem, jednak przez swoją profesję popada w konflikt z szefem miejscowego półświatka i musi ukrywać się w obskurnym motelu.

Niskobudżetowy debiut Demirkubuza przypomina Krótki film o miłości Krzysztofa Kieślowskiego, rozgrywa się jednak w nieco innej scenerii. Tytułowy Blok C to strzeżony budynek mieszkalny w stambulskiej dzielnicy Ataköy, którego mieszkańcami są przedstawiciele uprzywilejowanych klas społecznych. Jedną z bohaterek jest nieszczęśliwa w małżeństwie Tülay, która wchodzi w perwersyjną relację z Haletem – młodym dozorcą bloku. Powstaje osobliwy czworokąt, w którym pozostałe role odgrywają: mąż Tülay oraz ich młoda służąca Aslı. W tle zdarzeń oglądamy wypełniony melancholią Stambuł: miasto zachmurzone, ponure, zabetonowane aż po opustoszałe nabrzeża – odmienne od wyobrażeń, czy turystycznych doświadczeń. Demirkubuz przedstawia wyizolowany świat nowo wybudowanych blokowisk, oddzielony od tkanki miasta siecią autostrad, zamieszkały przez ludzi samotnych, uwięzionych w swoich rolach, emocjonalnie wychłodzonych. Stara się zajrzeć pod podszewkę tego świata, obnażyć szaleństwo i pragnienie władzy, jakie kryje się pod pozorami porządku.