Filmy 1990

Spojrzenie na istotę konfliktu irlandzkiego na przykładzie losów potomka angielsko - irlandzkiej rodziny, który - po odrzuceniu go przez społeczność dublińską (Północna Irlandia) - nie potrafi zaadaptować się w Londynie. Subtelne stadium psychologiczne na tle dramatycznych wydarzeń z lat dwudziestych.

Rok 1944, Londyn. Młoda dziewczyna marząca o karierze gwiazdy poznaje przystojnego żołnierza armii amerykańskiej. Chcąc zrobić wrażenie, podaje się za aktorkę. Jej partner z kolei, aby jej zaimponować chwali się, że był prawą ręką słynnego Ala Capone. Gra kłamstw rozwija się prowadząc do tragicznego przestępstwa.

Carl Fitzgerald mieszka z wiecznie wtrącającą się, nadopiekuńczą matką w zapuszczonym, rozpadającym się domu w Brunswick - biednej, obskurnej dzielnicy Melbourne, którą zamieszkują głównie imigranci z Grecji i Turcji. Jest życiowym nieudacznikiem, który mając trzydziestkę na karku nie ma ani własnego domu, ani samochodu, ani nawet pracy, a na domiar złego żona go porzuciła. Pewnego ranka, zmęczony ciągłym zrzędzeniem matki utyskującej na swój ciężki los i brak pieniędzy, postanawia rozejrzeć się za jakimś dochodowym zajęciem i wyrusza zdezelowanym rowerem w miasto. Przez przypadek trafia do podejrzanego nocnego lokalu, którego właściciel z miejsca proponuje mu pracę kucharza...

Opowieść o małej serbskiej wiosce, położonej wysoko w górach Bośni, której mieszkańcy w trakcie II Wojny Światowej znaleźli się w miejscu zderzenia dwóch ideologii, pomiędzy oddziałami czetników i partyzantów spod znaku Tito. W wiosce stacjonuje oddział partyzancki pod komendą byłego oficera królewskiej armii Jugosławii, por. Radekicia, który unika walki usiłując za wszelką cenę ocalić miejscową ludność. Po zabójstwie komisarza do wioski przybywa nowy komendant – fanatyczny komunista Španac, który jest gotów zmieniać świat nie licząc się z ofiarami. Nowy dowódca widzi w Radekiciu przyczynę niechęci i oporu, jaki w stosunku do nowej ideologii prezentuje ludność wioski.

Piątka biznesmenów z San Francisco wybiera się na wyprawę w dzikie Góry Kryształowe. Wycieczka ma scementować grupę, ale wkrótce przemienia się w koszmar: okazuje się, że w okolicy grasuje bezwzględna banda zbiegłych z więzienia handlarzy narkotyków.

„Dzieją się różne tragedie, ale nic z nich nie wynika. Co pewnie jest istotą tragedii” – mówi jeden z aforyzmów Sławomira Mrożka. „Portret” (prapremiera 14 listopada 1987 r.) rozwija tę myśl. Kazimierz Dejmek, reżyser przedstawienia, do tropów literackich dodał teatralne – sceny z „Dziadów” w reżyserii Konrada Swinarskiego. Gra Jana Englerta i Piotra Fronczewskiego także niejednokrotnie zbliża się do wzorców romantycznych. Przemowa Bartodzieja z Prologu jest stylizowana na Wielką Improwizację. Anatol wywołujący w finale II aktu ducha Stalina kojarzy się z Guślarzem. Tenże Anatol początkowo występuje jako „Upiór”, później żywy człowiek, by wreszcie stać się kimś, kto przebywa „na świecie, lecz już nie dla świata”. Bartodziej, zdeklarowany komunista, ślepo wierzył Stalinowi i jego nadwiślańskim namiestnikom. Dla tej wiary nie zawahał się donieść na przyjaciela. Anatol poszedł za kratki. Wcześniej jednak ukrywał się po lasach, albowiem wiara Bartodzieja była mu zdecydowanie obca. Po piętnastu latach dawny reżimowiec i opozycjonista spotkają się ponownie. Teraz Anatolowi wypadnie grać rolę kata, a Bartodziejowi – ofiary. Kiepskie to jednak „aktorstwo”. Ale czy stać na lepsze ludzi, którzy nie mogą zrozumieć samych siebie?

Tytułowy pan Wilt to typowy pechowiec i nieudacznik, a spełniający się zawodowo jako nauczyciel. W domu jest zupełnie zdominowany przez żonę Ewę, w szkole wszyscy nauczyciele awansują i zarabiają coraz więcej, tylko nie on. Mając już dość bycia pantoflarzem Wilt obmyśla plan pozbycia się żony. Czy mu się uda?

Thomas, gospodarz domu i Gwen nie mogą uspokoić się po zabójstwie ich przyjaciela, zwłaszcza że do mieszkania zamordowanego zaraz wprowadza się aktor Michael, prowadzący nocne, samotnicze życie. Przypadkowo wychodzi także na jaw, że Michael od dawna zabiegał o to mieszkanie. Czegóż więcej trzeba, by rozpalić ludzką ciekawość? Para detektywów-amatorów podejmuje niebezpieczną grę.

Brian jest na pozór zwykłym człowiekiem, jednak tak naprawdę w przeszłości był irlandzkim terrorystą. Po jego aresztowaniu, aby nie dostać się do więzienia, staje się policyjną wtyczką. Ukrywa się w Nowej Zelandii mając nadzieję iż uciekł tak daleko od swojej przeszłości, że może tutaj zacząć nowe, spokojne życie. Lecz niestety po czasie i tutaj docierają mordercy.

Monroe Clark (C. Thomas Howell) wyjeżdża do swojego wuja Maxa do Los Angeles. Będzie pracował w rodzinnej firmie prawniczej. Wuj daje mu za zadanie doręczanie upomnień o zapłacenie zaległych czynszów. Po pierwszym dniu Monroe jest ledwo żywy. Zmęczony szuka wytchnienia na plaży. Tu roi się od skąpo odzianych dziewcząt. Dostrzega Wileya Huntera (Christopher Rydell), który podwoził go z lotniska. Postanawiają razem grać w siatkówkę plażową. Od tego momentu dzień Monroe'a składa się z pracy i siatkówki plażowej. Pod okiem trenera Zacka Barnesa (Peter Horton) zaczynają odnosić sukcesy.