Filmy 1997

Grupa nieszczęśliwych w związkach przyjaciół postanawia pozamieniać się miejscami w nadziei na odszukanie szczęścia.

Studium przyjaźni dwóch współczesnych Włoszek. Czterdziestoletnia Elena (Licia Maglietta) jest farmaceutą z zamożnego północnego wschodu, starsza Anita (Mira Sardoc) jest zubożałą sprzedawczynią mieszkającą na południowym wschodzie.

Jude (Kelly Lynch) i Ned (David Caruso) po krwawo zakończonym rabunku w sklepie jubilera uciekają przed policją. Przebijając się przez blokadę, Jude wyrzuca z samochodu rannego wspólnika, który zostaje aresztowany i na kilka lat trafia do więzienia. Po wyjściu na wolność Ned ma tylko jedno pragnienie - chce się zemścić na Jude, która go zdradziła.

Tylko Monteiro mógł nakręcić komedię, dla której punktem wyjścia jest Strindbergowskie "Inferno", będące zapisem załamania nerwowego autora. W erudycyjnym, błyskotliwym, najbardziej wymagającym spośród filmów Portugalczyka oglądamy go w podwójnej roli szefa trupy teatralnej, uwikłanego w bosko-diabelską walkę z aktorem grającym Lucyfera (Hugues Quester), podczas gdy on sam gra tu Boga. Filozoficzno-duchowe potyczki trwają także poza sceną - do czasu gdy do akcji wkracza Henrique (Pierre Clémenti), emerytowany wilk morski, zmierzający właśnie ku biegunowi północnemu. Pragnie on ujrzeć, jak po lodowym pustkowiu wędruje samotnie swoim słynnym, złamanym krokiem jego idol z dzieciństwa - John Wayne (ów obraz, jak głosi legenda, pochodzi ze snu francuskiego krytyka Serge'a Daneya). Badające powinowactwa kina i teatru "Biodra…" stanowią serię podszytych sarkastycznym humorem scen, niespiesznie płynących dialogów i momentów czystego surrealizmu, którym patronują poza Strindbergiem także Pasolini, Breton i portugalski poeta de Pascoaes.

Akcja dzieje się podczas wielkiej powodzi w 1927 roku. Ona to ciężarna kobieta, która ocalała, schroniwszy się na drzewie. On jest jej wybawicielem, jednym z więźniów uczestniczących przymusowo w akcji ratowniczej. Widzimy, jak w prymitywnej łódce, na ogromnym niczym ocean rozlewisku, już we trójkę (po urodzeniu przez bohaterkę synka) walczą o przetrwanie.

Francois (Jean-Pierre Lorit), architekt wraz z Florence (Nadine Spinoza) i Caro (Elisa Servier), jego dwiema siostrami, spędza weekend w rodzinnym domu, gdzie spędzili dzieciństwo. Wkrótce w tym miejscu powstanie kolej dla pociągu pospiesznego, więc dom trzeba będzie rozebrać. W przeszłości były rzeczy, o których chcieli by zapomnieć. Szczęście zjazdu na weekend. Ponowne połączenie istot zjednoczonych więzami, które zostaną ujawnione. François i Florence natychmiast wznawiają swoje gesty, otwarcie zmysłowe gesty, których on doświadcza z zakłopotaniem i o które ona gorąco prosi. Więzi narodzone w dzieciństwie i będące ich tajemnicą.

Bob i Dez Wilsonowie wybrali się z małoletnim dzieckiem na wycieczkę na Malowaną Górę, gdzie spotkali "obcych". Sami nie wierzyli w to, co ujrzeli, ale kamera, którą przypadkowo uruchomili zarejestrowała to niezwykłe wydarzenie. Nie dość tego, następnego ranka w ich domu zjawiają się tajemniczy mężczyźni ubrani na czarno twierdząc, że są z wojsk lotniczych. Wilson melduje o tym policji, ale ta nie wierzy w jego informacje. Kontaktuje się więc z pisarzem Stanem Millsem, który wcześniej doznał podobnego spotkania z facetami w czerni...

Adam i Ewa to złośliwa komedia o życiu trzydziestolatków. Film zaczyna się tam, gdzie wszystkie historie miłosne się kończą, kiedy to Adam ślubuje Ewie wieczną miłość. Jednak cztery lata później dociera do nich, jak długa i nudna może być wieczność. Wszystko stało się rutynowe i daje się łatwo przewidzieć. Jedynym rozwiązaniem problemu wydaje się być zmiana. Ewa uważa, że powinni kupić dom i mieć dziecko, natomiast Adam sądzi, że zmiana mogłaby być trochę mniej radykalna. Adam wolałby, aby spróbowali żyć oddzielnie. Nagle okazuje się, że wieczność jest znacznie krótsza, niż tego oczekiwali...

Jest to historia młodego lekarza pracującego na oddziale intensywnej terapii w miejskim szpitalu, o jego rozterkach i pokusach na jakie jest wystawiony. Pytania dotyczące moralnych i politycznych aspektów systemu opieki zdrowotnej, prawa do godnej śmierci i samej natury życia nie należą do tych, na które Dr Werner Ernst (James Spader) zamierza odpowiedzieć samodzielnie. Na razie wystarczy mu rozwijanie swoich umiejętności, dr przed nazwiskiem działa na niego jak najlepszy afrodyzjak. Jego ojciec jest jednym ze sztucznie utrzymywanych przy życiu pacjentów oddziału intensywnej terapii. Dwie siostry Wernera domagają się od niego podjęcia decyzji dotyczącej dalszej przyszłości ich ojca.

Earl Rose jest dumna jak paw, kiedy Bobby, jej najstarszy syn, jako pierwszy w rodzinie zostaje przyjęty na studia. Niestety, młodzieniec wstępuje do braterstwa i staje się coraz bardziej uzależniony od ambitnego współlokatora Toma Stahla...