Filmy 2018

Mężczyzna, który nagle zyskał supermoce, postanawia pomóc swojej córce, która może stracić wszystko, co jest dla niej ważne.

Skorumpowani urzędnicy królestwa Joseon (średniowieczna Korea) strachem wymuszają na ludziach posłuch, a króla utrzymują w nieświadomości co do losów kraju, na który co kilka lat spada jakaś zaraza. Gdy znowu powraca plotka o istnieniu jakiegoś monstrum, które pożera zwierzęta i ludzi, król wysyła oddział wojska na poszukiwania. Na dowódcę wybiera wygnanego przed laty generała. Ten z pomocą przybranej córki i przyjaciela postanawia uwolnić kraj od strasznej bestii.

W niedalekiej przyszłości, chcąc uatrakcyjnić walki bokserskie pozwolono zawodnikom na korzystanie ze specjalnie przygotowanych egzoszkieletów, zwiększających ludzkie możliwości. Zbiegiem okoliczności utalentowany bokser Joe, zostaje pokonany przez mistrza tej dyscypliny i poprzysięga się zrewanżować. Los daje mu szansę na występ w prestiżowym turnieju Megalonia, gdzie będzie mógł zmierzyć się z najlepszymi na świecie, nie korzystając z żadnego wspomagania.

Znana aktorka Behnaz Jafari otrzymuje dramatyczną wiadomość od młodej dziewczyny z irańskiej prowincji. Wraz z Jafarem Panahim (reżyser ponownie gra samego siebie) postanawia wyruszyć na północny wschód kraju. Oboje chcą poznać prawdę o nastolatce, która miała popełnić samobójstwo, gdy rodzina nie pozwoliła jej studiować w szkole aktorskiej. Ta filmowa podróż, dyskretnie inspirowana kinem Abbasa Kiarostamiego, jest nie tylko przejmującą opowieścią o trzech pokoleniach kobiet z aktorskimi aspiracjami, na których realizację wpływ miała zmieniająca się polityczno-społeczna rzeczywistość Iranu. Dla Panahiego to także pretekst do skonfrontowania własnego wyobrażenia o społecznej roli artysty z tym, jak sztukę filmową postrzegają zwyczajni ludzie. Irański twórca patrzy i słucha, a gdy może - pomaga i dodaje otuchy, cieszy się szacunkiem i go odwzajemnia, ale do zmian, których on sam pewnie tak pragnie, droga dużo dalsza niż z Teheranu na peryferia.

Uhonorowany Specjalną Złotą Palmą esej francuskiej legendy kina; błyskotliwe, radykalne formalnie, prowokacyjne intelektualnie spojrzenie na filmowe medium. Każdy z rozdziałów (poświęconych m.in. podróżom, wojnom czy prawu) to fragment historii i dopiero gdy zbierzemy je razem, dostrzeżemy pełny obraz.

Rozpaczliwa walka ludzkości o odzyskanie Ziemi przeciwko Godzilli ciągle trwa. Kluczem do pokonania Króla Potworów może być Mechagodzilla - robotyczna broń, która została utracona prawie 20 tysięcy lat temu.

Rok 2048. Milutin, doświadczony 37-letni astronauta leci na niezwykle niebezpieczną misję. Ma dotrzeć do układu Alfa Centauri na planetę nadającą się do zasiedlenia przez ludzi. Żeby zapobiec nudzie podczas długiej podróży, za towarzyszkę dostaje kobietę-androida Nimani dostosowanego do swojego profilu psychologicznego. Tysiąc lat świetlnych od Ziemi, z pilotem w dłoni, Milutin steruje androidem i czuje się jak bóg. Ma wreszcie swoją seksualną niewolnicę na wyłączność. Przekracza kolejne granice, aż do momentu, kiedy chęć zdominowania Nimani wykracza poza jej oprogramowanie. Wtedy wpada na pomysł zresetowania jej i wgrania prawdziwych emocji.

Trzy przyjaciółki z dzieciństwa Elise (Axelle Laffont), Cécile (Virginie Ledoyen) i Sonia (Marie-Josée Croze) udają się na południe, aby opróżnić dom jednej z nich, żeby go sprzedać. Przez te kilka dni staną się pożądanymi celami trzech młodych chłopców, dla których te samotne kobiety, zbliżające się do czterdziestki, są o wiele bardziej atrakcyjne niż dziewczynki w ich wieku!

Prowincjonalny policjant Cruz prowadzi dochodzenie w niezwykłej sprawie. W odludnym miejscu gdzieś w Andach zostają odnalezione zwłoki pozbawionej głowy kobiety. Pierwszym podejrzanym jest David – mąż kochanki Cruza, który trafia do szpitala psychiatrycznego. Za zbrodnię wini „Potwora”, który objawił się w sposób brutalny i trudny do wytłumaczenia. Cruz odkrywa pewną tajemnicę związaną z geometrią krajobrazu i górskimi motocyklistami. W jego głowie przebrzmiewa mantra: Mrzyj, Monstrum, Mrzyj…

Odette ma 8 lat. Lubi tańczyć, rysować i się śmiać. Ufa dorosłym. Dlaczego miałaby się bać przyjaciela rodziców, który chce się z nią bawić w łaskotki? Odette nic nikomu nie mówi. Nikt by jej nie uwierzył. Wyraża siebie przez taniec. Wyrasta na zabawną, energiczną kobietę, nieprzewidywalna i dziką. Jest niezwykle obiecującą tancerką, jednak straumatyzowaną przez wydarzenia z dzieciństwa. Żyje, szukając równowagi między swoim życiem i tańcem, horrorem i komedią. Film będący połączeniem faktów, wspomnień i wyobrażeń z życia tancerki, aktorki, scenarzystki i reżyserki Andréi Bescond, w którym przetwarza bolesne doświadczenia z dzieciństwa.