Filmy prasowanie, chłopiec

W swoim pierwszym filmie zrealizowanym w Korei Południowej Hirokazu Koreeda przygląda się fenomenowi, który idealnie wpisuje się w jego zainteresowanie tematyką rodzinnych zażyłości i społecznego odrzucenia – Baby Broker jest bowiem niemal siostrzaną historią dla Złodziejaszków. Tym razem w centrum opowieści znalazł się proceder, w ramach którego tytułowi brokerzy handlują niechcianymi noworodkami, tzw. „box babies”. Jak to jednak bywa u Koreedy, jego perspektywa daleka jest od jednoznacznej oceny. Kiedy w ręce mężczyzn trafia kolejne dziecko, reżyser zabiera nas w podróż przez koreański krajobraz w celu odnalezienia idealnej rodziny, a Baby Broker nieoczekiwanie staje się filmem drogi. Koreeda ponownie poddaje rewizji obraz rodzinnych więzów, zapraszając do spojrzenia na nie z czułością. Z przepełnionych magicznymi momentami scen emanuje niezwykłe ciepło, ale też wyłania się – potwierdzając inscenizacyjny kunszt japońskiego reżysera – nienachalne poczucie humoru, które po raz ostatni w japońskim kinie podobnie trafiało prosto w serce w Dzień dobry (1959) Yasujirô Ozu.

Paryż. Ruchliwy bulwar. Ktoś rzuca pomięty kawałek papieru w wyciągnięte dłonie żebraczki. Zdarzenie to stanie się nicią, która na chwilę połączy drogi kilku postaci: Anny, młodej aktorki będącej u progu zrobienia kariery w filmie; Georges'a, jej życiowego partnera, fotoreportera wojennego, który rzadko bawi w Paryżu; jego ojca, rolnika; Jean'a, młodszego brata Georges'a, który nie wykazuje chęci przejęcia gospodarstwa ojca. Jest tam też Amadou, nauczyciel w instytucie dla głuchoniemych. Jego ojciec, taksówkarz pochodzi z Afryki. Jego młodsza siostra jest niesłysząca i to dzięki niej Amadou obrał taki zawód. Maria pochodzi z Rumunii i wysyła do domu pieniądze, które zdobywa w Paryżu żebrząc. Zostaje deportowana, wraca więc do domu, by spędzić trochę czasu z rodziną, nim znowu wyruszy w poniżającą podróż do Francji. Co oni wszyscy mają ze sobą wspólnego? Z sobą i z tymi wszystkimi, których napotykają na swej drodze?