Druga połowa XIX wieku. Z pobytu we Włoszech powraca do kraju malarz
Aleksander Gierymski. Jego obrazy zostają przyjęte z dezaprobatą, albowiem rozmijają się z obowiązującymi kanonami. Dzieło sztuki powinno służyć celom wyższym, podnosić na duchu zniewolony naród, a obrazy Gierymskiego to warszawskie przedmieścia… Pojedynek i wywołany nim skandal oraz represje policyjne wobec jego przyjaciół skazują malarza na nędzę i samotność… Gierymski wkrótce zapada na chorobę umysłową.