Filmy nielegalna praca

Opowieść o nowej polskiej emigracji. Bohaterowie serialu odważyli się zmienić swój los, zaryzykowali i zagranicą zaczęli wszystko od zera. Dla nich Londyn jest nie tylko miejscem pracy. To miasto, w którym walczą o życie. „Londyńczycy” są filmowym portretem Polaków na Wyspach. Ponad milion Polaków, z nadzieją na lepszą przyszłość, wyjechało po 2005 roku z kraju. Kim są ci ludzie? Nie mówią o sobie „emigranci”. Nazywają siebie Europejczykami. Powtarzają, że mają takie same prawa jak wszyscy. Ale czy na pewno? Czy ich przyszłość przedstawia się tak, jak to sobie wymarzyli? Czy cena za życie z dala od rodzinnego domu i przyjaciół nie jest zbyt wysoka? Często duma nie pozwala opowiedzieć im, jak jest naprawdę. Serial pokazuje blaski i cienie nowej polskiej emigracji, opowiada o problemach i trudnych wyborach, przed którymi bohaterowie stają każdego dnia.

Bud Jonson (Kevin Costner) jest samotnym ojcem, żyjącym z dnia na dzień sympatycznym lekkoduchem. Najjaśniejszym punktem w jego życiu jest rezolutna i ambitna córka Molly (Madeline Carroll), która mimo swoich dwunastu lat potrafi zadbać o siebie i tatę. Ku zaskoczeniu obydwojga, w wyniku przypadkowych działań dziewczynki, Bud znajduje się nagle w centrum zainteresowania całej Ameryki, gdy okazuje się, że wybory prezydenckie będą zależały wyłącznie od niego...

Ray dostaje ofertę pracy na czarno: musi skompletować zespół, który zajmie się odnawianiem instalacji wysokiego napięcia w okolicy. To praca niebezpieczna ale nieźle płatna. Ray szybko namawia przyjaciół, by się przyłączyli. Jednak gdy postanawia zatrudnić także młodą nieznajomą kobietę Gerry, przyjaciele zaczynają na niego krzywo patrzeć. Sprawy komplikują się na dobre, gdy Ray i Gerry zakochują się w sobie.

Włoski okręt marynarki wojennej na wybrzeżu Libii zabiera na pokład 1 800 ludzi, z których żaden nie miałby szans na przyjazd do Europy legalnie. Od momentu kiedy wsiądą na pokład do czasu aż trafią do obozów dla uchodźców mija średnio od ośmiu do piętnastu miesięcy. „Nie obiecujemy im raju, ale z dnia na dzień będzie im coraz lepiej” – wyjaśnia jeden z pracowników pomocy społecznej. Dla tych, którzy decydują się opuścić obóz, jedyną opcją na przeżycie jest nielegalna praca: kobiety zmuszone są do prostytucji, a mężczyźni zatrudniają się na plantacjach pomidorów. Jeden z uchodźców komentuje: „To nie jest życie, to nawet nie jest przetrwanie”. Film kwestionuje obowiązujący obecnie system zorganizowanej pomocy uchodźcom, który sprowadza ich do roli ofiar i wtłacza w błędne koło ekonomicznych interesów. Tak właśnie wygląda unijne Eldorado.

Tytuł filmu jest nazwą tradycyjnej łodzi rybackiej, używanej podczas przybrzeżnych połowów. Jedną z nich pływa Jesmark, podtrzymujący rodzinną tradycję, lecz zmagający się z coraz silniejszą konkurencją. Gdy okaże się, że jego niedawno narodzony synek potrzebuje kosztownej operacji, mężczyzna będzie zmuszony porzucić ideały i związać się z ludźmi, którzy rządzą lokalnym czarnym rynkiem