Filmy ptak, muzyka

O północy w mrocznej, cmentarnej scenerii, zilustrowanej preludium w wykonaniu przelatujących nietoperzy, wycia psów do księżyca i odgłosów walki dwóch kocurów, odbywa się makabryczno-groteskowy taniec kwartetu złożonego z czterech szkieletów, w którym okazują się zręcznymi i umiejętnymi tancerzami. Pląsy trwają aż do świtu zapowiedzianego przez pianie koguta, które zmusza tancerzy do powrotu do swych grobów.

Nastoletni Mowgli (Sabu), który został wychowany przez wilki, pojawia się w indyjskiej wsi i zostaje zaadoptowany przez Messua (Rosemary DeCamp). Chłopak uczy się szybko języka i ludzkich zwyczajów, chociaż pamięta o dżungli. Wpływowy handlowiec Buldeo (Joseph Calleia) jest fanatycznym przeciwnikiem zwierząt, w tym Mowgli, w przeciwieństwie do swojej pięknej córki, z którą Mowgli podejmuje się zwiedzić dżunglę...

Oddział grabieżców dowodzony przez okrutnego króla Teraka atakuje wioskę Ewoków i rodzinę kosmicznych rozbitków. Po zaciekłej walce gromadka ocalałych stworków zostaje wzięta do niewoli wraz z kilkuletnią Cindel. Podczas transportu dziewczynka ucieka z jednym z Ewoków i przemierzając las natrafia na chatkę samotnego starca Noa. Niestety wkrótce odnajduje ich czarownica Charal.

Pierwsza część z „Czterech pór roku”, z cyklu „Silly Symphonies". Kwiaty, biedronki, stonogi, ptaki i żaby tańczą (i pożerają siebie nawzajem) w takt mieszanki popularnych tematów muzyki klasycznej.

Ostatnia z „Czterech pór roku”. Rozmaite zwierzęta figlują na świeżo opadłym śniegu, jeżdżą na łyżwach na skutym lodem jeziorze do akompaniamentu między innymi takich melodii jak „Jingle Bells” i „The Skater's Waltz”.

Różnorodne ptactwo porusza się w takt popularnych, tanecznych fragmentów muzyki klasycznej, każde zgodnie ze swoim gatunkiem – pływając (łabędzie), dostojnie krocząc i prezentując swoje piękne upierzenie (paw), biegając za pożywieniem wzdłuż pnia drzewa (dzięcioł), względnie tworząc ospały, stacjonarny chórek (ptaki nocne, sowy, które przedwcześnie zbudzono ze snu). Ptaki spędzają mile dzień, tańcząc i śpiewając, do czego przygrywają im lirogony na swoich osobliwie wygiętych ogonach w kształcie harf. Gąsienica, niedoszły obiad dzięcioła, unika jego dziobu, za to trafia na podwórko między ptactwo domowe, gdzie staje się obiektem polowania stadka piskląt pod przewodnictwem matki, kwoki. Kurczęta zajęte ściganiem sprytnie wymykającego się robaka, nie zauważają nadciągającego niebezpieczeństwa – krążącego nad ich głowami jastrzębia chwytającego w szpony jedno z tych piskląt, które nie zdążyły się przed nim ukryć. Mniejsze lotne ptaki formują szwadron i ruszają na ratunek nieostrożnemu kurczakowi. Po zaciętej walce jastrząb w końcu opada z sił i… z piór i wypuszcza pisklę, które trafia z powrotem na podwórko, przerywając donośny lament opłakujących go kur. Ocalenie pisklęcia zostaje uczczone wspólnym tańcem ptaków leśnych i domowych.

Rok 1787. Ponieważ zabił w pojedynku przyjaciela króla Ludwika XVI, Jean-François de la Plaine (Bernard Giraudeau), zostaje zesłany do Cap Saint-Louis, maleńkiej afrykańskiej kolonii, której zostaje gubernatorem. Raczej wolnomyśliciel, poddaje się swojemu losowi, próbując złagodzić swoją samotność grając na klawesynie. Daleko stąd, we Francji, wybuchła rewolucja. Odkrywa wiele aspektów Afryki i niewolnictwa, miłość młodej Amélie (Aissatou Sow) (młodej niewolnicy, która została mu ofiarowana) i bogactwo kolonii.