Filmy zespół jazzowy

„Niewinni czarodzieje” to studium psychologiczne dwojga młodych ludzi. On – to młody lekarz sportowy, „po godzinach” jazzman w piwnicy muzycznej. Nie ma wygórowanych ambicji, marzy o domku i samochodzie, do uczuć nie przywiązuje większej wagi. Ona – to dziewczyna spotkana przypadkowo w lokalu muzycznym. Nic bliższego o niej nie wiadomo. Ta para spędza ze sobą noc, prowadząc swoistą grę miłosną na miny i pozy, a jednak jest coraz bardziej sobą zafascynowana.

Komedia o doświadczonej terapeutce, która zakochuje się w jednym ze swoich pacjentów, zawodniku ligi NBA, pomagając mu wyjść z poważnej kontuzji. On jednak pozostaje nieświadomy jej uczuć, zajęty uwodzeniem swej przyjaciółki z dzieciństwa, która marzy, by zostać żoną popularnego koszykarza.

We wczesnych latach 50-tych zagrożenie komunizmem stworzyło atmosferę paranoi w Stanach Zjednoczonych a wyrazicielem tych lęków był amerykański polityk, senator Partii Republikańskiej Joseph McCarthy z Wisconsin. Joseph McCarthy przeszedł do historii jako inicjator "polowanie na czarownice" czyli kampanii oskarżeń o działalność komunistyczną znanych osób w kręgach władzy i w show-businessie w Stanach Zjednoczonych. On i jego ludzie oskarżani są o prowadzenie nagonki, rzucanie oskarżeń i pomówienia często niewinnych osób. W tym okresie w USA panowała powszechna obawa społeczeństwa amerykańskiego przed radziecką infiltracją. Umożliwiło to początkowo McCarthy'emu uzyskania wpływowej pozycji. Reporter stacji telewizyjnej CBS Edward R. Murrow wraz z producentem Fredem W. Friendly decydują się wyzwać McCarthy'ego, aby pokazać, że jest podżegaczem opinii publicznej grającym na ludzkich emocjach. Jednak ich działanie zbierze żniwo w osobistym życiu filmowców, aczkolwiek udaje im się zahamować impet jednego z najbardziej kontrowersyjnych senatorów w historii amerykańskiej demokracji.

Filmu "Do ciebie, człowieku" nie da się streścić ani opowiedzieć. Trzeba go obejrzeć. Zobaczyć staruszka poruszającego się za pomocą balkonika, który ciągnie za sobą skrępowanego smyczą psa. Zobaczyć, jak nikogo wokół to nie dziwi. Smutne? Tak. Komiczne? Bardzo. Takich scen jest wiele. Bo "Do ciebie, człowieku" jest specyficznym, brawurowo pomyślanym rejestrem przeróżnych stron ludzkiej egzystencji, ilustracją starego skandynawskiego przysłowia: „Człowiek jest radością dla drugiego człowieka, ale też może być źródłem bólu”. Burząc przyzwyczajenia widza, odchodząc od chronologii i spoglądania na rzeczywistość jako ciąg przyczyn prowadzących do określonych skutków Andersson uzyskał przejmujący efekt – wrażenie, że oglądamy własne życie, nad którym ktoś z uwagą się pochylił.

Lata 20-te w ZSRR, czasy nowej polityki ekonomicznej. Studenta odeskiego technikum muzycznego Kostię Iwanowa zainteresował nowy trend w muzyce – jazz. To właśnie przez tę pasję, komsomolca wyrzucają z technikum i stawiają przed wyborem – nauka lub ulubiona muzyka. Kostia wybiera jazz i pragnie stworzyć swój własny jazz-band. W odpowiedzi na ogłoszenie zgłasza się dwóch kolegów - muzyków – Stiopa i Żora. Pierwszy gra na bandżo, drugi na perkusji. Kostia zainteresuje ich jazzową pasją i tak oto nowy jazz-band rozpocznie swoje próby…