Filmy muzułmanin, prawa kobiet

Wadjda ma 10 lat i mieszka w Rijadzie. W szkole uchodzi za buntowniczkę, ponieważ chodzi w porysowanych długopisem trampkach i próbuje bawić się z chłopcami. Jej największym marzeniem jest rower. Niestety, w Arabii Saudyjskiej kobiety nie mogą prowadzić samochodów, zaś dziewczynkom nie wypada jeździć na rowerze - ma to jakoby zagrażać ich cnotliwości. Aby zdobyć pieniądze na upragniony rower i przekonać dorosłych o swojej pobożności, Wadjda postanawia wziąć udział w konkursie recytacji Koranu.

Anna, Ole, Fred i Peter są członkami jednej z takich drużyn. Ich zadaniem po przyjeździe na miejsce jest zbieranie informacji i dokumentowanie oraz w przypadku faktycznego zaistnienia naruszenia praw człowieka, międzynarodowe nagłaśnianie poszczególnych przypadków. Jednocześnie starają się znaleźć osoby odpowiedzialne za zbrodnie i pociągnąć je do odpowiedzialności przed społecznością międzynarodową. Łamanie praw człowieka odbywa się przeważnie w sferze sekretów i milczenia. Praca drużyny polega więc na rzuceniu światła na utajnione działania władzy i oddaniu głosu tysiącom ofiar, które bez tej organizacji pozostałyby nieme.

Znana aktorka Behnaz Jafari otrzymuje dramatyczną wiadomość od młodej dziewczyny z irańskiej prowincji. Wraz z Jafarem Panahim (reżyser ponownie gra samego siebie) postanawia wyruszyć na północny wschód kraju. Oboje chcą poznać prawdę o nastolatce, która miała popełnić samobójstwo, gdy rodzina nie pozwoliła jej studiować w szkole aktorskiej. Ta filmowa podróż, dyskretnie inspirowana kinem Abbasa Kiarostamiego, jest nie tylko przejmującą opowieścią o trzech pokoleniach kobiet z aktorskimi aspiracjami, na których realizację wpływ miała zmieniająca się polityczno-społeczna rzeczywistość Iranu. Dla Panahiego to także pretekst do skonfrontowania własnego wyobrażenia o społecznej roli artysty z tym, jak sztukę filmową postrzegają zwyczajni ludzie. Irański twórca patrzy i słucha, a gdy może - pomaga i dodaje otuchy, cieszy się szacunkiem i go odwzajemnia, ale do zmian, których on sam pewnie tak pragnie, droga dużo dalsza niż z Teheranu na peryferia.

Aynur (Almila Bagriacik) jest piękną i pełną życia córką tureckich imigrantów mieszkających w Niemczech. W wieku szesnastu lat dziewczyna zostaje zmuszona, wbrew swojej woli, do wyjścia za mąż za brutalnego mężczyznę. W końcu zachodzi w ciąże i zdaje sobie sprawę, że nie chce, aby tak wyglądało jej życie. Ucieka do Berlina. Rodzi tam syna, znajduje pracę i nową miłość. Niestety rodzina nie chce jej pozwolić na dokonywania własnych wyborów i cieszenie się wolnością...

Algieria, lata 90. XX wieku. Osiemnastoletnia studentka Nedjma, zafascynowana projektowaniem mody, nie chce dopuścić do tego, by tragiczne wydarzenia związane z toczącą się w kraju wojną domową uniemożliwiły jej prowadzenie normalnego życia i wychodzenie w nocy z przyjaciółką Wassilą. Gdy społeczna atmosfera robi się coraz bardziej konserwatywna, dziewczyna odrzuca kolejne, wprowadzane przez radykałów zakazy i decyduje się walczyć o swoją wolność i niezależność, organizując pokaz mody.

Paryż, 1993. Siedemnastoletnia Selma żyje na przedmieściach w mieszczańskiej, laickiej rodzinie Berberów. Kiedy poznaje młodego studenta Juliena, po raz pierwszy zdaje sobie sprawę, jak ciężar patriarchalnych zasad bezpośrednio wpływa na jej prywatność. Decyduje się stawić im opór i walczyć. Gdy Selma zdaje sobie sprawę z mocy i niebezpieczeństw, jakie niosą jej własne pragnienia, w rodzinie dziewczyny następuje tąpnięcie, a islamizm opanowuje kraj jej pochodzenia. Zainspirowana pradawną siłą swojego narodu, Selma wyrusza w niebezpieczną podróż, by stać się wolną kobietą.

Lato 1953 roku w Iranie tuż przed zamachem stanu. Amerykanie i Brytyjczycy chcą obalić rząd nowo wybranego premiera Mohammeda Mosadegha i na jego miejsce ustanowić rządy szacha Rezy Pahlaviego. W obliczu politycznego chaosu i ulicznych zamieszek cztery różne kobiety próbują odnaleźć własne miejsce na ziemi i odkryć głębszy sens ich życia. Dzieli ich wiele - społeczne pochodzenie, doświadczenie i życiowa pasja. Łączy natomiast jedno – silna wrażliwość i poczucie kobiecości, a także niezaspokojona potrzeba męskiej miłości.

Jako pierwsza kobieta przywódczyni islamskiego narodu, była premier Pakistanu - Benazir Bhutto, jej historia życia rozwija się jak opowieść o szekspirowskich wymiarach. Kształcona na Harvardzie i Oxfordzie, Bhutto ewoluowała z rozpieszczonej księżniczki w pewnego siebie polityka, walczącego z tradycją i terroryzmem w jednym z najbardziej niebezpiecznych krajów na świecie.