Filmy kradzież, ból zęba

Ricky (Antonio Banderas) wychodzi ze szpitala dla umysłowo chorych. Pierwsze kroki kieruje do byłej kochanki, "gwiazdki" kina porno, Mariny (Victoria Abril). Dziewczyna nie wykazuje zainteresowania kontynuowaniem dawno zakończonej znajomości, odtrącając adoratora. Ricky nie może pogodzić się z porażką. Zdesperowany, nachodzi ją w domu, a gdy Marina nie chce go wpuścić, ogłusza ją uderzeniem w głowę. Nieprzytomną zaciąga do sypialni i przywiązuje do łóżka. Dziewczyna staje się więźniem we własnym domu. Z czasem więzy, które początkowo były torturą, stają się elementem zmysłowej, erotycznej gry, w której nagrodą jest prawdziwe uczucie.

Dwóch chłopców zostaje wysłanych do obozu reedukacyjnego maoistów z powodu inteligenckiego pochodzenia. Obaj zakochują się lokalnej piękności, córce krawca. Chłopcy zaszczepiają w niej miłość do książek - do powieści Flauberta, Tołstoja, Hugo i do ich ukochanego Balzaka. Dzięki nowym doświadczeniom dziewczyna ma odwagę opuścić rodzinną wioskę i rozpocząć nowe życie.

Trzeci film wyreżyserowany przez Federico Felliniego obrazuje historię pięciu przyjaciół, zbliżających się już do progu 30 lat. Żyją oni niezobowiązującym, "dziecięcym" życiem, wymigując się od poważnych obowiązków oraz pracy, od których preferują szwędanie się po nocach i grę w bilard. Wszystko zaczyna się jednak komplikować, kiedy Fausto (Franco Fabrizi) się żeni, a od Alberto (Alberto Sordi) odchodzi siostra zostawiając jego i matkę niemal bez środków do życia. Przyjaciele zdają sobie sprawę, że trzeba znaleźć pracę i zmierzyć się z "dorosłym" życiem. Nie okaże się to jednak proste.

Serial komediowy o przeciętnej rodzinie należącej do klasy średniej.

Krawczykowie i Norkowie po zarobieniu dość dużej sumy pieniędzy, którą zdobyli po sprzedaży praw do założonej przez siebie strony internetowej, postanawiają sprzedać swoje mieszkania i przeprowadzić się na przedmieścia stolicy. Jako że Karol z Tadzikiem nie mogą kontynuować swoich poprzednich prac, zmuszeni są do poszukiwania nowych sposobów na zarobienie pieniędzy, co jak zwykle niesie ze sobą wiele zabawnych sytuacji.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.

Spokojna dzielnica dużego miasta. W jednorodzinnym domu mieszkają rodzice, trójka dzieci i babcia. 70-letnia seniorka jako jedyna widzi duchy swoich świętej pamięci teściów, które także są lokatorami willi. Główny bohater Leszek jest skrzypkiem. Pracuje w niewielkim teatrze i uczy w szkole muzycznej. Jego żona Beata to nauczycielka matematyki w liceum. Wspólnie wychowują 14-letnią Julię, 10-letnią Kaśkę i sześciolatka Kacperka. Babcia cierpi na sklerozę oraz niedosłuch i wie, jak wykorzystać swoje przypadłości, żeby skutecznie manipulować bliskimi osobami. Z rodziną sąsiadują dobrze sytuowany dentysta Marek z żoną Karoliną, niedocenianą aktorką, oraz Kazimierz - właściciel komisu samochodowego. Lubi filozofować. Jego przeszłość jest pełna tajemnic, podobnie jak teraźniejszość. Czasem na podwórku sąsiada parkują jakieś „wyjątkowe okazje”, choć komis jest gdzie indziej. Duchy często namacalnie wpływają na świat materialny, pomagając mieszkańcom w rozwiązaniu problemów. Niekiedy mącą w głowie babci, której działania odbijają się na rodzinie. Prym wiedzie duch teściowej, która za wszelką cenę stara się kierować byłą synową i czyni to nadzwyczaj skutecznie. Bo kto powiedział, że po przejściu do wieczności ludzie zmieniają się na lepsze?