Filmy utwór muzyczny, taniec

Młodego hazardzistę losy zagnały do Ameryki Południowej. Nałogowy gracz staje się stałym gościem podejrzanego kasyna. Zwraca na niego uwagę właściciel lokalu i zatrudnia go, zlecając mu również nielegalne transakcje. Awanturnik zakochuje się w żonie swego chlebodawcy i balansuje między swymi ciemnymi interesami a namiętnością. [opis dystrybutora]

Rok 1946. Do miasteczka w pobliżu Zielonej Góry przyjeżdża amerykańska komisja wojskowa, która ma się zająć zlokalizowaniem mogił lotników. Wśród nich jest kierowca Norman, który poznaje Emilię. Czterdziestoletnia kobieta robi duże wrażenie na Amerykaninie. Widać, że jest nią wyraźnie zainteresowany… Kiedy Norman proponuje Emilii wyjazd do Stanów, ona nie może zdecydować się ze względu na chorą matkę…

Maxie ginie w katastrofie na dzień przed wyjazdem do Hollywood, na plan filmu samego Davida W. Griffitha. Jednak marzenia okazały się silniejsze od śmierci. Po sześćdziesięciu latach duch Maxie wcieli się w ciało Jan Chaney, sekretarki biskupa, by raz jeszcze spróbować sił w kinie.

Rozgrywająca się wśród grupki 30-latków opowieść, która chwyta ich w momencie pierwszego życiowego kryzysu. Nagła choroba i widmo śmierci uświadamia wszystkim własną śmiertelność i kruchość. Bezpośrednią inspiracją dla filmu były doświadczenia samego Assayasa, który mierzył się z odejściem swoich przyjaciół, ofiar AIDS. Akcja rozgrywa się w środowisku ludzi związanych ze sztuką i literaturą - pisarzy, wydawców, projektantów mody. A jednym z ważniejszych rekwizytów jest praca Josepha Beuysa. Podzielony na sześć rozdziałów i prowadzony charakterystycznymi brzmieniami gitary Alego Farka Touré’go "Koniec sierpnia, początek września" wprowadza nas w aurę wczesnej jesieni. Chodzi oczywiście nie tyle o porę roku, ile porę życia, kiedy nieodwracalnie zatrzaskują się wrota młodości, nadchodzi czas pierwszych rozliczeń, rozczarowań, rozstań.

Podczas podróży do Paryża Sally poznaje Pabla, tancerza tango. Ten uczy ją tańczyć, później wraca do Londynu, by pracować nad pewnymi projektami. Sally odwiedza przyjaciół Pabla w Buenos Aires, by nauczyć się czegoś więcej. Wreszcie spotyka się ponownie z Pablem, lecz okazuje się, że oboje chcą czegoś innego od życia. W trakcie podróży do Buenos Aires umacniają jednak swoją przyjaźń.

Fantasmagoryczna podróż przez umysł młodej kobiety rozpoczynającej dorosłe życie w czasie pandemii. Zamknięta w swoim pokoju, zawieszona między skrajną nudą a ulgą, jaką daje jej ucieczka przed ocenami innych, zanurza się w świat fantazji. W przerwach między rozmyślaniami i rozmowami z koleżankami na zoomie dziewczyna śledzi losy influencerki o imieniu Patricia Coma albo reżyseruje własne telenowele z udziałem Barbie i Kena w domku dla lalek. Apatię bohaterki przerywają ataki niezdrowego zainteresowania postaciami seryjnych morderców. Czasem też zapada w sen – „strefę marzeń”, w której spotyka cienie swoich wymyślonych przyjaciół. Hybrydowy esej, który Bertrand Bonello (O wojnie, 8. NH; Nocturama, 17. NH; Zombi Child, 19. NH) zadedykował swojej 18-letniej córce, nie jest filmem o lockdownie, lecz mapą myśli i emocji reprezentantki pokolenia Z. Wykorzystując rozmaite formy wizualne, francuski reżyser eksploruje jej świat wewnętrzny, zbudowany na specyficznym rodzaju wrażliwości rozpiętej między delikatnością, wycofaniem a czarnym humorem. Tajemniczy, poetycki film, sięgający głęboko w podświadomość, Bonello rozpoczyna przestrogą Gilles'a Deleuze'a: Nigdy nie wchodź w sen innej osoby, to może być niebezpieczne, nawet jeśli jest nią miła młoda dziewczyna.