Filmy mikrobiografia

44-letni Adaś Miauczyński, sfrustrowany inteligent- nauczyciel- polonista, rozwiedziony, kochający dorastającego syna - to bohater, którego już znamy z wcześniejszych filmów Marka Koterskiego: "Nic śmiesznego: i "Ajlawju". Miauczyński w "Dniu świra" to człowiek przeżywający "piekło najbliższych pięciu minut". Niczym bohater romantyczny przeżywa i cierpi za kraj, za miliony, a zabija go obecna chwila, nieznośna powtarzalność codziennych czynności i nienawistny mu kontakt z drugim człowiekiem. W sferze uczuć patriotycznych jest wielki, w sferze uczuć i zachowań codziennych - tylko małym, agresywnym gnojem.

„Tfu! Nie spotkało mnie w życiu nic śmiesznego” – wzdycha zmarły właśnie reżyser Adam Miauczyński. Leżąc w prosektorium, wspomina pechowe życie. Pasmo nieszczęść i porażek, idiotycznych zbiegów okoliczności i popisów nieudacznictwa – oto naprawdę… coś śmiesznego!

Ostatnia część osobistego tryptyku filmowego reżysera Andrzeja Kondratiuka, w którego skład wchodzą również wcześniejsze filmy Cztery pory roku z 1984 roku oraz Wrzeciono czasu z 1995 roku. Film opowiada o rodzinie Kondratiuków i filmowej pasjii reżysera.

Starzejący się filmowiec, bez reszty oddany swojej sztuce, ale odczuwający już brzemię lat, jego żona aktorka, wierna I wyrozumiała towarzyszka życia i ta trzecia. Młoda, ponętna dziewczyna, fascynująca przeżywającego gorycz starzenia się mężczyznę. Osobliwy trójkąt, sportretyzowany na tle zmieniającego się wraz z porami roku pejzażu, czwartego bohatera filmu.

Filozoficzna refleksja o przemijaniu, sensie życia i nieuchronności śmierci. Film nie ma spójnej i konkretnej fabuły. Obraz codziennych czynności, obowiązków, zwyczajnych rozmów i zdarzeń: budowa domku letniskowego, opieka nad ciężko chorym ojcem. Pies i kot, dzikie kaczki pływające po stawie. Bohaterowie z dala od wielkiej metropolii żyją w zgodzie z naturą.